مقایسه کمال گرایی و خودتنظیمی در دانشجویان با و بدون اهمال کاری تحصیلی

الناز صادقی چوکامی¹ فرزین باقری شیخانگفشه²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2) دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

محل انتشار : اولین همایش بین المللی مشاوره(iccuma.ir)
چکیده :
اهمال¬کاری تحصیلی به عنوان خصیصه¬ای با اهمیت و تاثیرگذار در عملکرد دانشجویان، موضوع بسیار مهمی است که نیازمند بررسی و تبیین می باشد که در این بین کمال¬گرایی و خودتنظیمی می¬توانند از جمله متغیرهای مرتبط و تاثیرگذار در اهمال¬کاری دانشجویان باشند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه کمال¬گرایی و خودتنظیمی در دانشجویان با و بدون اهمال¬کاری تحصیلی انجام شد. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه¬ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان در نیم¬سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. نمونه¬ای به حجم 300 (150 دانشجو¬ی دختر و 150 دانشجوی پسر) به صورت دردسترس انتخاب شد و سپس داده¬ها با استفاده از پرسش¬نامه¬های اهمال¬کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، كمالگرايي هيل و همكاران (2004) و راهبردهاي انگیزشی براي یادگیري پینتریچ و گارسیا (1991) جمع¬آوری شدند. داده¬ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد، در کمال¬گرایی و خودتنظیمی در دانشجویان با و بدون اهمال¬کاری تفاوت معنی¬داری وجود دارد. بر این اساس مشخص گردید دانشجویان اهمال¬کار در مقایسه با دانشجویان بدون اهمال¬کاری دارای کمال¬گرایی منفی بیشتر و کمال¬گرایی مثبت، باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری کمتری بودند. با توجه به نتایج به دست آمده می¬توان با اجرای برنامه¬ها وکارگاه¬های درسی، از میزان کمال¬گرایی منفی دانشجویان اهمال¬کار کاست و همچنین با ایجاد کلاس¬های تقویتی و انگیزشی میزان خودتنظیمی این افراد را به میزان قابل توجهی بالا برد.
کلمات کلیدی : اهمال کاری تحصیلی کمال گرایی خودتنظیمی دانشجویان