بررسی فعالیت کاتالاز در موش‌های صحرایی تیمار شده با تتراکلریدکربن و اثر محافظتی نانوسامانه بربرین-PLGA در برابر استرس اکسیداتیو

فاطمه نظری¹ علی طراوتی² مریم مهاجرانی³ فاطمه توحیدی⁴

1) دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی سلولی و مولکولی گرایش بیوشیمی دانشگاه مازندران
2) دکتری بیوشیمی دانشگاه مازندران بابلسر-
3) دکتری بیوشیمی دانشگاه مازندران بابلسر
4) دکتری بیوتکنولوژی دانشگاه علوم پزشکی بابل

محل انتشار : همایش بین المللی علوم و فناوری نانو، دانشگاه تهران(ut2020.ir)
چکیده :
موضوع و اهداف: بیومولکول بربرین مستخرج‌ شده از گیاه Berberis، به‌عنوان یک ترکیب امیدوارکننده در درمان فیبروز کبدی در نظر گرفته می‌شود. از طرف دیگر نانوذرات پلی‌لاکتیک گلایکولیک‌اسید (PLGA) به دلیل ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی مناسب گزینه‌ی جذابی جهت فرآیند‌های رسانش دارو هستند. در این پژوهش از نانوذرات PLGA حامل بربرین به‌عنوان روشی مؤثر در مقایسه با بربرین جهت محافظت از آسیب کبدی القاشده با تتراکلریدکربن (CCl4) استفاده شده است. بدین منظور اثر محافظتی نانوسامانه‌ی بربرین-PLGA در برابر استرس اکسیداتیو القا‌شده با تتراکریدکربن در بافت کبد‌ی موشی ارزیابی شد. مواد و روش‌ها: در ابتدا نانوسامانه‌ی بربرین-PLGA سنتز و مشخصه‌یابی گردید و در مرحله‌ي بعد تست‌های حیوانی صورت پذیرفت. 35 موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم به پنج گروه تقسیم شدند. گروه‌های بیمار تتراکلریدکربن را به‌صورت داخل صفاقی به مدت 2 بار در هفته با دوز ml/kg۱.۵ دریافت نمودند. دو گروه درمانی نیز تتراکلریدکربن به همراه بربرین و یا نانوذره آن دریافت نمودند. پس از پایان تیمارها، حیوانات با کلروفرم بیهوش و بافت‌های کبدی جدا و هموژن شدند؛ سپس فعالیت آنزیم‌های کاتالاز موجود در بافت کبدی از طریق اندازه‌گیری تجزیه‌ي پراکسید هیدروژن سنجش و به‌عنوان معیاری از استرس اکسیداتیو مورد بررسی قرار گرفت. دستاوردها: فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه‌های شاهد ۰.۲۴±۱.۵۷، تیمار با تتراکلریدکربن ۰.۲۰±۰.۸۳، بربرین ۰.۱۲±۱.۲۷، تتراکلریدکربن با بربرین۰.۲۲±۱.۲۸ و تتراکلریدکربن با نانوسامانه پلی‌لاکتیک گلایکولیک‌اسید-بربرین ۰.۱۶±۱.۵۹ بود. همان‌طور که مشخص است موش‌های تیمار شده با تتراکلریدکربن کاهش معنی‌داری در فعالیت آنزیم کاتالاز نشان داده‌اند؛ درحالی‌که استفاده از بربرین و یا نانوذره آن سبب حفظ فعالیت آنزیم کاتالاز شده است. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که بربرین در برابر اثرات سمی حاصل از تتراکلریدکربن مقابله کرده و باعث کاهش استرس اکسیداتیو می‌شود. از سوی دیگر استفاده از بربرین به حالت نانوذرات، سبب کاهش دوز مصرفی از این ترکیب جهت اعمال اثرات محافظتی در برابر سمیت تتراکلریدکربن خواهد شد که این موضوع به‌عنوان نقطه عطفی در درمان بیمار‌های کبدی محسوب می‌شود.
کلمات کلیدی : بربرین فیبروز کبدی تتراکلریدکربن نانوذرات PLGA