سنتز گرافن اکسید حامل ایندول به عنوان یک نانودارو

یاسین صادقی پور¹

1) ارشد مهندسی پزشکی گرایش بیومواد

محل انتشار : کنفرانس بین المللی روند های نو در مهندسی، علوم و تکنولوژی(etest2020.com)
چکیده :
در این پژوهش، از نانوحامل گرافن اکساید برای بارگذاری و رهایش داروی ایندول استفاده شده است. برای این کار، در ابتدا گرافیت به روش‌هامر به اکسید گرافن تبدیل شد. سپس بارگذاری دارو با روش غوطه‌وری ذرات گرافن اکساید در محلول ایندول انجام شد. برای ارزیابی خصوصیات حامل از آنالیزهای طیف‌سنجی مادون قرمز، پراش پرتو ایکس و تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی استفاده شد. همچنین اثر pH محلول دارو بر بازدهی بارگذاری دارو و همچنین اثر pH محیط رهایش بر سرعت رهایش دارو از نانوحامل مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده از آنالیزها، نانوحامل دارویی با موفقیت تهیه شده است. همچنین بالاترین بازدهی بارگذاری دارو در محیط خنثی انجام شد. در این شرایط، بازدهی بارگذاری دارو برابر 87% و میزان بارگذاری دارو برابر 80% بود. سینتیک جذب دارو در حامل با مدل لانگمویر مطابقت خوبی داشت. بررسی رهایش دارو در محیط‌های مختلف نشان داد که سرعت رهایش در محیط‌های اسیدی و بازی نسبت به محیط خنثی بالاتر است. به صورت کلی در تمامی سامانه‌های طراحی شده، کل داروی بارگذاری شده به سرعت و در زمان کمتر از 80 دقیقه آزاد شد. بررسی زیست‌سازگاری نانوحامل نشان داد که نانوحامل تهیه شده دارای زیست‌سازگاری مناسبی است به صورتی که در آزمون MTT، بیشتر از 94% از سلول‌های مزانشیمی پس از 48 ساعت انکوبه کردن در مواجهه با سوسپانسیون نانودارو با غلظت 40 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر، زنده‌مانی خود را حفظ کردند. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان گفت هرچند سامانه طراحی شده دارای خواص مناسب از جمله بازدهی بارگذاری و میزان بارگذاری و زیست‌سازگاری مناسب است ولی برای تهیه یک سامانه آهسته رهش نیاز به انجام اصلاحاتی در ساختار نانوحامل یاد شده است.
کلمات کلیدی : گرافن اکساید ایندول نانودارو رهایش دارو.