تبیین جایگاه حکمت اسلامی در روندهای نو معماری

راضیه لبیب زاده¹

1) استادیار، دانشکده عمران، معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران،

محل انتشار : کنفرانس بین المللی روند های نو در مهندسی، علوم و تکنولوژی(etest2020.com)
چکیده :
ورود روندهای نوین به سرزمین¬هایی که دارای هویت و تاریخ غنی هستند چالش¬هایی را به وجود آورد؛ چراکه معماری این جوامع (مانند ایران و ترکیه) براساس محتوای فرهنگی و حکمت اسلامی برآمده از بستر آن شکل گرفته و مبانی مادی¬گرایانه روندهای جدید در تقابل با زمینه¬ها است. از طرفی با توجه به پیشرفت¬های دنیای نوین، امکان بی¬توجهی به روندهای نو در معماری ممکن نیست. بنابراین هدف این مقاله تبیین جایگاه روندهای نوین معاصر و آینده در روند ایجاد اثر معماری اسلامی است. روش تحقیق این پژوهش تحلیلی-محتوایی بوده و ابزار گردآوری داده¬ها به صورت تحلیل کیفی مفاهیم و نظریه¬ها موجود انجام شده است. براساس یافته¬های پژوهش، منطقه¬ای کردن روندهای نوین در معماری می¬تواند راهکاری موثر در جلوگیری از چالش¬های یاد شده میان روندهای نو و سنتی معماری باشد. براین اساس می¬توان گفت جامع¬ترین دسته¬بندی برای بررسی انواع رویکردها در معماری برای خوانش آن مبتنی بر گزاره¬های نظری و عملی است که در تمام ادوار معماری قابل بیان هستند. گزاره¬های نظری اصول ثابت دارند و براساس بینش¬ها و دانش¬ها برای دستیابی به حقایق برتر شکل گرفته¬اند و گزاره¬های عملی زمان¬پذیر و مکان¬پذیر هستند و قابلیت تغییر و تکامل دارند، در این بین با توجه به زمان¬پذیری، مکان¬پذیری و قابلیت ارتقا یافتن رویکردهای نو در معماری، تمامی آن¬ها به عنوان گزاره¬های عملی در معماری هستند. بنابراین به نظر می¬رسد دلیل برخی از چالش¬های معماری فرهنگی در جوامع اسلامی تداخل پیدا کردن رویکردهای نو در معماری با گزاره¬های نظری اسلام باشد، که می¬توان با ارزیابی رویکردهای نو و اصلاح آن¬ها براساس شرایط زمینه¬ای جایگاه مباحث جدید در معماری را در حکمت هنر اسلامی مشخص نمود.
کلمات کلیدی : روندهای نو معماری اسلامی گزاره¬های نظری گزاره¬های عملی