بررسی تطبیقی آزادی مشروط در حقوق ایران و فرانسه با نگاهی به رویکردهای بین المللی این نهاد

مريم كمايي¹ محمودباوي²

1) مریم کمایی،دانشجوی دوره دکتری،حقوق جزا و جرم شناسی،واحد اهواز،دانشگاه ازاد
2) محمود باوی،گروه حقوق جزا و جرم شناسي،واحد اهواز،دانشگاه ازاد

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی علوم، مهندسی و تکنولوژی - هامبورگ(germanconf.com)
چکیده :
هدف از نگارش این تحقیق مطالعه تطبیقی آزادی مشروط در حقوق کیفری ایران و فرانسه می باشد. لذا سعی در پاسخ یابی به سوالاتی از این قبیل دارد، قانون جدید مجازات اسلامی ۱۳۹۲ در رابطه با آزادی مشروط چقدر با رویکرد بین المللی حقوق جزا از جمله با حقوق فرانسه ارتباط پیدا کرده است؟ در قانون جدید از چه معیار هایی در زمینه آزادی مشروط استفاده شده و چقدر این معیارهای نظر گرفته شده با قانون فرانسه انطباق دارد؟ آیا آزادی مشروط عملاً در کشور ایران اجرا می‌شود یا نه؟ بر اساس فرضیه ی تحقیق تکرار جرم به‌عنوان یکی از پدیده های مبتلا به همه‌ی نظام های کیفری، تعداد کثیری نهادهای جزایی را به چالش طلبیده است. در میان نهادهای مختلف حقوق جزا، هم از جهت سابقه تأسیس و هم به دلیل پشتوانه نظری،آزادی مشروط دارای جایگاه ممتاز می باشد. عدم توقیف مجازات سالب آزادی در باز پروری اجتماعی بزهکاران و اهداف کاهش ازدحام زندانیان و پیشگیری از تکرار جرم و تقلیل هزینه های اجرای مجازات سالب آزادی انگیزه اصلی اتخاذ چنین نهاد تلقی می شود. بر اساس نتیجه حاصل از تحقیق در پذیرش نهاد آزادی مشروط در حقوق کیفری ایران قانونگذار از سه دیدگاه کیفری و جرم شناختی متأثر شده است. اولین رویکرد حق زدایی و کاهش جمعیت زندان‌ها و فاصله گرفتن از رهیافت مبتنی بر حمایت جامعه و تامین نظم عمومی. رویکرد دوم اصلاحی و سوم توجه به حقوق بزه دیده است.
کلمات کلیدی : آزادی مشروط محکوم علیه رويكردها تکرار جرم رویکرد اصلاحی