بکارگیری و طراحی باغباران جهت مدیریت روانابها و توسعه پایدار شهری

زینب خرمی¹

1) دکتری سازه های هیدرولیکی، دانشگاه تهران، مدیر امور عمرانی، شهرسازی و ترافیکی حوزه شهردار منطقه 21 تهران،

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری، توسعه و بازآفرینی زیرساخت های شهری در ایران(icdu.ir)
چکیده :
خلاصه در این مقاله احداث باغباران به عنوان یکی از روشهای زیرساخت سبز شهری، توسعه پایدار و کم اثر بررسی و ملاحظات طراحی آن بیان میشود. توسعه شهرها به ویژه به شکل سنتی آن، موجب تغییر در ماهیت زمین و به تبع آن تغییر در پارامتر های هیدرولوژیکی طبیعی حوضه گردیده است. با توسعه شهرها، نفوذپذیری سطوح کاهش یافته و کاهش نفوذپذیری عامل اصلی افزایش حجم رواناب شهری می باشد. استفاده از شبکه های جمع آوری آبهای سطحی و تصفیه خانه های فاضلاب در طی سالیان متمادی مهمترین و پرکاربردترین راه حل برای مهار روانابها در شهرها بوده است. این سیستم به دلیل محدودیت هایی از قبیل مشکلات طراحی، الزامات زیربنایی، عدم سازگاری با محیط زیست و هزینه های بسیار زیاد، مدیریت شهری را با مشکلات متعددی مواجه کرده است. در این تحقیق، استفاده از روش باغباران به عنوان راه حلی پایدار و کم هزینه برای حل مشکل ابهای سطحی مطرح و ملاحظات طراحی آن مطرح شده است.
کلمات کلیدی : باغ باران مدیریت رواناب سطحی زیر ساخت سبز توسعه پایدار روشهای کم اثر