مطالعه تطبیقی به منظور بررسی تاثیرمیزان رضایت مندی ساکنان بر روی سکونت ماندگاردر دو پهنه حوزه مرکزی شهر مشهد

تکتم حنایی¹ محسن صفاریان طوسی²

1) استادیار گروه شهرسازی دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران -E-mali:
2) دانشجو دوره دکتری شهر سازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران - E-mali:

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی عمران، معماری و مدیریت توسعه شهری در ایران(caumconf.com)
چکیده :
در چند دهه اخیر بسیاری از کلان شهرها با پدیده افول و کاهش جمعیت ساکن در پهنه های فرسوده مراکز خود روبرو بوده اند . هرچند جابجایی و مهاجرت ساکنان از یک محله ممکن است بنا به دلایل متعددی صورت پذیرد ، اما یکی از مهمترین دلایل آن عدم رضایت مندی ساکنان از وضعیت موجود محله و واحد همسایگی میباشد . و به نظر میرسد که برنامه ریزی در چنین پهنه هایی مستلزم درک عمیق از تاثیر میزان رضایتمندی ساکنان بر روی ماندگاری یا عدم ماندگاری جمعیت ساکن باشد . در این مقاله تلاش گردیده است که از طریق مطالعه تطبیقی دو پهنه مسکونی در حوزه مرکزی شهر مشهد ( محلات نوغان و سرشور ) ، به بررسی تاثیر میزان رضایت مندی ساکنان بر روی ماندگاری سکونت با هدف دستیابی به سکونت پایدار پرداخته شود . به این منظور پس از مرور ادبیات نظری و با بهره گیری از تئوری آستانه استرس به سنجش میزان رضایت مندی ساکنان و تمایل و یا عدم تمایل آنان به ترک محله پرداخته شده است . گردآوری داده ها از طریق مصاحبه و پرسشنامه صورت گرفته و سپس یافته های بدست آمده از تحلیل آماری و نمودار در هر دو محله مذکور با یکدیگر مقایسه شد و ضمن اثبات فرضیه تحقیق مبنی بر وجود رابطه مستقیم بین رضایت مندی و ماندگاری مشخص گردید که دو عامل مهم و مشترک یعنی همجواری با حرم مطهر امام رضا (ع) و واقع شدن در بافت سنتی – مذهبی باعث تداوم سکونت ساکنان در محله علی رغم نارضایتی آنان و عبور از آستانه استرس گردیده است .
کلمات کلیدی : رضایت مندی – ماندگاری – سکونت – آستانه استرس