مدیریت رواناب سطحی با رویکرد سازگاری با خشک‌سالی جهت تامین بخشی از نیاز آبی فضای سبز (منطقه مورد مطالعه: دانشگاه ارومیه)

مرتضی صمدیان¹ اسماعیل اسدی² حسن اکبریان³ مجیدقربانی دایلاری⁴

1) دانشجوی دکتری، علوم و مهندسی منابع آب، دانشگاه تبریز
2) استادیار گروه علوم و مهندسی منابع آب، دانشگاه تبریز
3) دانشجوی دکتری سازه های آبی، دانشگاه ارومیه
4) دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی منابع آب، دانشگاه تبریز

محل انتشار : سومین کنفرانس ملی هیدرولوژی ایران(3irhydrotabrizu.ir)
چکیده :
ايجاد شهر و به تبع آن افزایش شهرنشینی در شهرها که باعث افزايش شدت آبدهي سیلاب‌ها می‌شود که برای کنترل سیلاب‌ها و همچنین خطرات ناشی از سیلاب‌ها باید به افزایش دقت ایجاد ابعاد کانال‌های جمع‌آوری و دفع سیلاب‌ها روی آورد. از این‌رو بايد پیش‌بینی‌های لازم براي دفع يا تعديل مشكلات و خسارات مزبور به عمل آيد كه انجام بررسی‌های منطقه‌ای و تدارك تمهيدات لازم در قالب طرح‌های جمع‌آوری، انتقال و دفع آب‌های سطحي شهر از جمله اقداماتي مناسب براي ارزيابي و مقابله با پيامدهاي زیان‌بار اين پديده تلقي مي‏گردد، صورت گیرد. در این بررسی به بررسی راهکار مدیریت و ذخیره رواناب سطحی استحصال شده از آب باران جهت تأمین بخشی از نیاز آبی فضای سبز دانشگاه ارومیه پرداخته و به کمک مدل STMC به‌عنوان یک ابزار قدرتمند برای طراحی و آنالیز جریان ثقلی در شبکه سیلاب رو، شبکه تلفیقی جدید طراحی و شبیه‌سازی گشته و تیپ‌های مختلف برای جوی‌های روباز و پوششی و استفاده از کانال بتن پلیمری برای برخی نقاط پیشنهاد گردید. نتایج حاکی از آن است که رابطه مانینگ نسبت به سایر معادلات افت بار، مقدار سرعت متوسط در شبکه را در حدود 15 درصد کمتر نشان داده و همچنین با در نظر گرفتن مخازن ذخیره موقت رواناب در خروجی زیر حوضه‌های 9 گانه می‌توان نسبت به تأمین آب موردنیاز بخشی از فضای سبز دانشگاه با هیدرمدول مناسب اقدام نمود.
کلمات کلیدی : رواناب سازگاری با خشک سالی مخازن ذخیره بتن پلیمر مدل STMC