بررسی معماری ساختمان مدارس و نقش معماران در ارتقاء کیفی و کمی بناهای احداثی آموزشی

یاسر خسروی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد آیت اله آملی

محل انتشار : دومین کنفرانس علمی پژوهشی شهرسازی، عمران ، معماری و محیط زیست موناکو(ucaeconf.com)
چکیده :
مهمترین بنای عمومی از ساختمانهای درون شهری،مدرسه است.مبانی نظری معماری مدرسه، در نقاطی از جهان امروز، تغییر کرده، یا در حال تغییر است.سامانه آموزشی و نگاه آینده نگر هر کشور با میزان ارزشمندی ابعاد فرآیند آموزشی هر کشور تعیین و مشخص می شود.معماری مدارس را می توان شاخصی دارای هویت و تاثیرگذار در روند آموزش و البته پرورش دانش آموزان دانست.طراحی و معماری ساختمانهای آموزشی بخصوص مدارس بیش از آن چیز که به انتظار میرود چالش برانگیز است. مدارس نه تنها مکانی برای آموزش هستند،بلکه فضایی برای شکوفایی استعداد و خلاقیت دانشآموزان میباشند.آلبرت انیشتین چندین بار اظهار داشت که او به دانش آموزانش آموزش نمی دهد، بلکه سعی می کند تا شرایطی را فراهم آورد تا خود آن ها یاد بگیرند. فلسفه ی او پس از چندی در سیستم های آموزشی در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفت. در حال حاضر، معماری برای فضاهای آموزشی مورد توجه مسوولین و طراحان قرار گرفته است،این امر باعث می شود تا شرایط بهینه برای پیشرفت ساخت و سازهای اجتماعی و ارتقای سطح تحصیلی و آموزشی نیز فراهم گردد لذا لزوم آسیبشناسی جریان مدرسه سازی و سازوکار مربوط به آن از لحاظ معماری حائز اهمیت میباشد.هدف از نوشتار حاضر،که مبتنی بر روش کتابخانه ای و مقالات چاپ شده در این زمینه میباشد،بررسي ضرورت توجه معماری ساختمان مدارس و نقش معماران در ارتقاء کیفی و کمی بناهای احداثی آموزشی می باشد.نتایج حاصله از این پژوهش نشان میدهد که همه نهادها و سازمان ها و بویژه مهندسین معمار به عنوان نقش تاثیرگذار امروز، در زدودن این معضل از چهره جامعه فعال تر عمل کنند.
کلمات کلیدی : مدراس معماری طراحی آموزش