بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اضطراب اجتماعی

عیسی جعفری¹ صفیه محمودی اصل² علی سلمانی³

1) دانشیار گروه روانشناسي، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پيام نور، تهران، ایران -
2) کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسي، دانشگاه آزاد واحد خلخال، اردبیل، ایران.
3) کارشناسی ارشد روانشناسي بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی -

محل انتشار : اولین همایش ملی روانشناسی بالینی کودک و نوجوان(cpcauma.ir)
چکیده :
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اضطراب اجتماعی مقطع متوسطه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش ¬آموزان پسر ساکن در مدارس شبانه روزی مقطع متوسطه دارای اختلال اضطراب اجتماعی در سال تحصیلی 1399-1398 شهرستان خلخال بود. حجم نمونه 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده¬ها از برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد. روش پژوهش آزمایشی از نوع (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) بود. به گروه آزمایش 10 جلسۀ ۱ ساعته، برنامه آموزشی تاب آوری داده شد، پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده¬ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. مجذور اتا نشان¬دهنده اندازه ارتباط بين آموزش تاب آوری در متغیر خودکارآمدی تحصیلی (22/0) است (01/0 P<). بنابراین با اطمینان 90 درصد نتیجه می‌گیریم که بین میانگین‌های گروه آزمایش و کنترل در میزان خودکارآمدی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی می¬توان گفت آموزش تاب¬آوری به طور معنی¬داری موجب افزایش میزان خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شده است.
کلمات کلیدی : آموزش تاب آوری خودکارآمدی تحصیلی اضطراب اجتماعی دانش آموزان.