الگوی سامان دهی فضایی سکونتگاه های گردشگری روستایی شهرستان تالش

محسن حسنی طالش¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

محل انتشار : tourism2021.ir(tourism2021.ir)
چکیده :
ﺳﺎزﻣﺎن ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻫﺮ ﻧﺎﺣﻴﻪ، از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ ﺷﺒﻜﻪ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻲ آن ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻣﻲ ﻳﺎﺑـﺪ ﻛـﻪ اﻟﺒﺘـﻪ، روﻧﺪ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﺷﺒﻜﻪ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻲ گردشگری ﻣﺘﺎﺛﺮ از ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﺳﺎﺧﺘﺎر اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي و روﻳـﺪادﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷد. بنابراین هدف تحقیق، بررسی تحولات جمعیتی و نحوه استقرار و چیدمان سکونتگاه های گردشگری روستایی شهرستان تالش و سطح بندی سکونتگاه های گردشگری روستایی با استفاده از مدل های سطح بندی می باشد و روش تحقیق حاضر توصیفی وتحلیلی می باشد. اطلاعات لازم برای انجام این تحقیق بااستفاده ازمنابع مکتوب مانند کتاب ها، مقالات، گزارش ها، نقشه ها و آمارهای رسمی و بخش دیگر از طریق مطالعات میدانی که در رابطه بااین موضوع انجام پذیرفته جمع آوری شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ﻓﻘﺪان راه ﻫﺎي ارﺗﺒـﺎﻃﻲ ﻣﻨﺎﺳـﺐ ﺑـﻴﻦ واﺣﺪ ﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪ، ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮاﻧﻊ ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رود، ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ، ﺷﺒﻜﻪ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻲ گردشگری ﻧﻮﭘﺎي ﺗﺎﻟﺶ در ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺟﺎده اي ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺧﻼل ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم اﺣﺪاث ﺷﺪ و ﺳﺮاﺳﺮﺣﻮزه ﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪ را در اﻣﺘﺪاد ﻃﻮﻟﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﺼـﻞ ﺳـﺎﺧﺖ؛ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ، ﺷﺒﻜﻪ ﺷﻬﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ در ﺑﺎزارﻫﺎي روﺳﺘﺎﻳﻲ وﮔﺮه گاه ﻫﺎي ﺟﺎده و ﺣﻮﺿﻪ رودﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﺮﻳـﻚ واﺣﺪي اﻧﺴﺎﻧﻲ را در ﺧﻮد ﺟﺎي داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎزارﻫﺎي روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴـﺖ ﺣـﻮزه ﻧﻔﻮذ ﺷﺎن، ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ و آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ و ﻛﺎرﻛﺮد ﻛﺎرآﻣﺪي ﺑﺮﺧـﻮردار ﺑﻮدﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮدﻳﺪند. در نتیجه نظامی سلسله مراتبی از مکان های مرکزی به وجودآمد که شبکه سکونتگاهی و سازمان های فضایی منطقه را شکل بخشیده است به طوری که امروزه روستاهای مناطق ساحلی و کوهپایه ای کاهش یافته که بالطبع باعث افزایش روستاهای خالی از سکنه می گردد که نتیجه آن بالارفتن جمعیت روستاهای گردشگری مجاور جاده ارتباطی است، که به نوعی باعث عدم توازن پراکندگی فضایی سکونتگاه های گردشگری روستایی شهرستان تالش گردیده است.
کلمات کلیدی : سازمان فضایی نظام سلسله مراتب سکونتگاه ها توزیع سکونتگاه های گردشگری روستایی شهرستان تالش