معماری و شهرسازی پایدار با توجه به بحران محیط زیست و نقش معماری

الناز بهادرانی¹

1) دانشجوی کارشناسی نقشه کشی معماری گرایش معماری_معماری دانشکده فنی و حرفه ای دختران نجف آباد(سمیه)

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی مهندسی، فناوری و نوآوری(eticong.com/3rd)
چکیده :
معماری پایدار به انگلیسی Sustainable architectur سبکی معماری است که به دنبال به حداقل رساندن تأثیرات منفی زیست ‌محیطی ساختمان‌ها توسط افزایش بهره‌وری و اعتدال در استفاده از مواد، انرژی و فضای توسعه و اکوسیستم کلی است. معماری پایدار در طراحی محیط ساخته شده، از یک رویکرد آگاهانه در مورد انرژی و حفاظت از محیط زیست استفاده می‌کند. ایده ی پایداری، یا طراحی اکولوژیکی، اطمینان از استفاده منابع به گونه‌ای است که تأثیرات زیان باری برای سلامت کلی انسان‌ها نداشته باشد یا باعث از دسترس خارج شدن سایر منابع در دراز مدت نشود. این اصل از معماری پایدار به بهره برداری صحیح از انرژی‌ها و منابع تجدیدناپذیر از قبیل سوخت‌های فسیلی، در راستای کاهش مصرف از این منابع و استفاده هرچه بهتر از انرژی‌ها و منابع تجدید پذیر یا همان منابع طبیعی از قبیل انرژی خورشیدی اشاره دارد. صرفه جویی در منابع محور اصلی این اصل را در بر می گیرد. معماری پایدار که در واقع زیرمجموعه طراحی پایدار است را شاید بتوان یکی از جریان‌های مهم معاصر به حساب آورد که عکس‌العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به‌شمار می‌رود. برای مثال، ۴۰ درصد از ذخایر سوختی در ساختمان‌ها مصرف می‌شود که این به نوبه خود منجر به بحران‌های زیست‌محیطی شده و خواهد شد؛ بنابراین، ضرورت ایجاد و توسعه هرچه بیشتر مقوله پایایی در معماری به خوبی قابل مشاهده است.
کلمات کلیدی : معماری پایدار محیط زیست پایداری شهرسازی معماری انرژی های تجدید پذیر