رویکرد مدیریت شهری در تاب آوری ساکنان سکونتگاه های غیررسمی با تاکید بر حکمروایی شهری

صادق حسنی¹ سینا شرافتی²

1) دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه ازاد واحد یادگار امام
2) دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه ازاد واحد یادگار امام

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی مهندسی، فناوری و نوآوری(eticong.com/3rd)
چکیده :
جهان امروز با چالش‌هایی مواجه است که ناشی از دگرگونیهای حاصل از پیشرفت علم و صنعت و طرح نیازهای جدید سازمانی و اجتماعی است. یکی از مهم‌ترین آن، چالش‌های فراروی بخش عمومی در تولید کالا و خدمات عمومی است. دگرگونی های پدید آمده در زمینه علم و فن‌آوری ضمن آنکه افق‌های نوینی را فراروی خدمات گوناگون گشوده، مسئولیت‌های جدیدی را نیز برای بخش عمومی ایجاد نموده است. این دگرگونیها به یک مفهوم به معنای پدید آمدن نقش‌های جدید و متفاوت برای بخش عمومی و بطور خاص برای دولت تلقی می‌شود. در جهان متحول امروز، نقش دولت نیز متحول و مسئولیت آن متفاوت خواهد بود، دولت‌ها به تنهایی قادر به پاسخگویی به نیازهای جدید نخواهند بود. آنان بایستی با افزایش قابلیت‌های خود از طریق بازدمیدن نیروی تازه در نهادهای عمومی توان پاسخگویی به نیازهای جدید را افزایش دهند. این مهم نیازمند الگوهای جدیدی است که بتوان از همه ظرفیت‌های جامعه در بخش‌های دولتی، خصوصی و مدنی استفاده نمود، تا تولید و ارائه خدمات عمومی را حداکثر ساخت. شهرها براي مديريت و اداره خود راهي بجز زمينه سازي براي توسعه دموكراسي نيافته اند و در اين راه به شكل تازه اي از حاكميت دست يافته اند، كه برخي آن را در حد اختراع و ابداع جديد بشري در ايجاد نظام اجتماعي نوين دانسته اند.اين شكل جديد به نام جنبش حاكميت شايسته (Good Government Movement) يا حكمروايي (Governance) ناميده مي شود كه منشأ شهري دارد(جستارهای شهرسازی ، 1386 : 3).حكمروايي شهري در پي آن است تا نقش دولت را در حد هماهنگ كننده و پاسدار قوانين محدود كند و از دخالت مستقيم آن را در تصميم گيري ها، اداره و اجراي امور مربوط به زندگي روزمره مردم بكاهد(جستارهای شهرسازی ، 1386 : 4). از این رو توجه و تعمق در الگوی یاد شده، کمک زیادی به یافتن ترکیب جدیدی از همکاری سه بخش دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی در ارائه خدمات عمومی بهتر خواهد نمود. اولين کار دربرنامه ريزي براي سکونتگاه هاي غير رسمي شناخت عوامل ايجاد کننده اين سکونتگاه ها مي باشد . پس از آن اينکه سابقه سکونتگاه هاي غير رسمي در دنيا و ايران چگونه بوده و چه روش هايي براي مقابله با آن مورد بررسي و استفاده قرار گرفته است تا آنجا که مي توان بيان کرد برخي از اين روش هاي مداخله تنها به بعد کالبدي اين سکونتگاه ها نيز پرداخته اند مانند رويکرد حذف که صورت مسئله يا همان بعد کالبدي اين سکونتگاه ها را از بين برده است .علي ايحال بررسي و بها دادن به بعد کالبدي و بعد اجتماعی که در برگيرنده مسکن به عنوان مهمترين بخش در سکونتگاه هاي غير رسمي است و همچنين زيرساخت ها و مکان بنا شدن اين سازه ها مي باشد بايد به طور قطع و يقين مورد بررسي و برنامه ريزي قرار بگيرد ..
کلمات کلیدی : واژه های کلیدی:سکونت گاههای غیر رسمی مدیریت شهری حکمروایی شهری حاشیه نشینی توانمند سازی مسکن