بررسی میزان امنیت فضای شهری با استفاده از تکنیک چیدمان فضایی

احمد شیخ احمدی¹ سیروس مومیوند² سهراب علیزاده³

1) دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه کردستان
2) دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه کردستان
3) کارشناس ارشد مهندسی معماری

محل انتشار : ششمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا(6icrsie.com)
چکیده :
امروزه با توجه به گسترش و توسعه شهر و شهرنشینی، نیاز به امنیت در ابعاد گوناگون بیش از پیش و متفاوت با گذشته احساس میگردد. در این میان امنیت روانی به عدوان یکی از شقوق اصلی و تعیین کننده مفهوم امنیت در فضاهای شهری به شمار می¬آید و خود از مولفه های بسیاری متأثر میگردد. یکی از این متغیرها که بررسی تأثیر آن بر حس امنیت فضا، موضوع مقااه حاضر را تشکیل میدهد، مولفه های نحو فضا محیط¬های شهری است. از مهمترین عوامل تأثیرگذار در بروز ناهنجاری¬های اجتماعی، ویژگی¬های مکانی و تسهلات محیطی مانند الگوی کاربری اراضی، فرم، شکل، نحوه توزیع فعالیت¬ها، عناصر و اجزای ترکیب دهنده شهر است. کیفیت کارکردی فضاهای تجمعی در طراحی محیطی و شهری دارای جایگاه ویژه¬ای میباشد و در راستای ارتقای عملکرد مطلوب این دست از فضاهای شهری، لحاظ نمودن مؤلفه¬های امنیتی، اهمیتی خاص دارد. این مؤلفه¬ها شامل شاخص¬های عینی و ذهنی میشوند که عدم تعبیه آنها در فضاهایی با تعداد کاربران نامحدود، عملکرد کلی فضا را نیز تحت¬الشعاع قرار میدهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه مولفه‌های نحو فضا بر میزان امنیت فضای شهری با استفاده از تکنیک چیدمان فضایی می باشد. به منظور دستیابی به هدف پژوهش که ارزیابی مؤثر در ارتقای امنیت در میدان شهری میباشد، به منظور سنجش تأثیر ابعاد عینی محیط بر شکل¬گیری نقاط امن و غیر امن، از مؤلفه¬های نحوفضا بهره گرفته شد که در این خصوص از نرم¬افزار Depthmap به منظور تحلیل اطلاعات این بخش استفاده شد. بر اساس یافته های حاصل از نرم افزار Depthmap میزان امنیت بر اساس متغیرهای سنجیده شده در بافت، در معابر حاشیه ی محدوده؛ یعنی خیابان¬های امام، شهید منتظری، شهید باکری و بعثت بیشتر بوده و میزان امنیت در معابر درونی بافت نسبت به معابر پیرامون، کمتر میباشد.
کلمات کلیدی : امنیت ویژگی های محیط نحو فضا چیدمان فضا