فعالیت های چوبکشی نیمه مکانیزه در جنگل: ارزیابی اثرات محیط زیستی

فرشاد کیوان بهجو¹

1) عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : سومین کنفرانس بین‌المللی و ششمین کنفرانس ملی صیانت از منابع طبیعی و محیط زیست(envprouma.ir/3rd)
چکیده :
امروزه، عمليات برداشت درختان جنگلی را يك سیستم مهندسي با هدف بيشينه كردن كارايي و كمينه كردن اثرات نامطلوب مي دانند. اين بررسي در در جنگل خيرودكنار نوشهر انجام شد. در اين بررسي خسارات ناشي از عمليات چوبكشي با استفاده از اسكيدر تيمبرجك 450سي، بر درختان سرپا مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج اين بررسي نشان داد كه به ترتيب در دو پارسل 220 و 225، 6/80 درصد و 7/72 درصد از آسيب‌هاي حاصل از چوبكشي در قسمت‌هاي پايين ساقه درخت (ريشه و 0-3/0متر از بن درخت) رخ داده است و بيش از 40 درصد از زخم‌ها داراي مساحتي كمتر از 200 سانتي‌متر مربع مي‌باشند، ولي 57 درصد از زخم‌ها منجر به آسيب به كامبيوم شده است. همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه با وجود شدت بهره‌برداري كمتر در پارسل 225 نسبت به پارسل 220، ميانگين عرض زخم‌ها در پارسل 225 (43/10 سانتي‌متر) بيشتر از پارسل 220 (06/9 سانتي‌متر) مي‌باشد كه اين مهم به تعداد قوس‌هاي بيشتر (حدود 2برابر) در مسيرهاي چوبكشي پارسل 225 نسبت به پارسل 220 مربوط مي‌گردد. نتيجه آناليز واريانس با طبقه‌بندي دوطرفه نیز نشان داد كه از نظر نسبت عرض زخم به محيط درخت بين دو پارسل مورد بررسي اختلاف معني‌داري وجود دارد (F=9.01,p=0.003,df=1). در کل می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که افزایش تعداد قوس‌های موجود در مسیرهای چوبکشی نسبت به شدت بهره‌برداری اثرات تخریبی بیشتری بر درختان حاشیه مسیر برجای گذاشته است.
کلمات کلیدی : مسير چوبكشي عرض زخم قوس نسبت عرض زخم به محيط.