بررسی اولویت¬های کمینه¬سازی تولید پسماند در سایت¬های پردازش و تولید کمپوست در ایران

حجت اله رشیدی¹ سارا فروتن² هاشم نوروزی¬فرد3³

1) دانش آموخته کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست، انشگاه علوم تحقیقات، تهران
2) دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، دانشگاه علوم تحقیقات، تهران-
3) دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری

محل انتشار : دومین کنفرانس ملی مدیریت سبز پسماند(gmbtuma.ir/2nd)
چکیده :
از دهه60 و70 سیستم¬های پردازش و تولید کمپوست با روش¬های رایج پشته¬ای (ویندرو) و توده ثابت (استوکر) در ایران شروع شد و در دهه 80 به اوج خود رسید، اما در حال حاضر با چالش¬هایی برای ادامه روبرو شده است. در این تحقیق سعی گردیده ﺗﺎ با بررسی وضعیت موجود سایت¬های پردازش و همچنین بررسی مشکلات فنی و مهندسی در بخش ماشین آلات و تولید کمپوست و ارائه راهکارهای مناسب، بتوان برنامه مدونی را در پیش گرفت و تولید کمپوست را به عنوان یک تکنولوژی که در کشور بومی¬سازی شده و کاهش حجم مکانیکی-بیولوژیکی حاصله؛ تأثیر قابل توجهی بر روی انحراف زباله از دفن داشته؛ پذیرفت. لذا فرآیند کمپوست می¬بایست مورد بررسی و کنترل کیفی قرار گیرد. در حال حاضر در26 شهر کشور، سیستم¬های پردازش دایر می¬باشند و جمعاً با ظرفیت اسمی 19200 تن در روز و ظرفیت کاری 16750 تن در روز، در حال فعالیت می-باشند. تهران بالاترین ظرفیت تولید و بعد از آن مربوط به شهرهای مشهد، اصفهان، شیراز، کرمانشاه، اهواز و تبریز می¬باشد. میزان9510 تن به مواد تر و 1119.5 تن به مواد خشک و میزان 6121.5 تن به مواد ریجکتی اختصاص دارد. مجموع میزان بازیافت پسماند خشک و تر 18.5% محاسبه می¬گردد که مطابق با آخرین آمار اعلامی از سوی سازمان شهرداری¬ها و دهیاری-های کشور با مجموع پسماند تفکیک شده در مبدأ (4 %)، عوامل غیرمجاز (2%) و بازیافت در منزل (1%) میزان (25.3%) پسماند در ایران بازیافت می¬گردد.
کلمات کلیدی : سیستم پردازش بازیافت ﮐﻤﭙﻮﺳﺖ ﻫﻮادﻫﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ وﯾﻨﺪرو استوکر