اثر غلظتهاي مختلف لستین- کلسترول بر پایداري درونپوشانی نانولیپوزومهاي حامل بتاکاروتن

سحر نامور¹ بهرام فتحی آچاچلوئی² رضوان شاددل³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه محقق اردبیلی
2) استاد گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه محقق اردبیلی
3) استادیار گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : دومین کنفرانس ملی مدیریت سبز پسماند(gmbtuma.ir/2nd)
چکیده :
درون¬پوشانی با استفاده از نانولیپوزوم¬ها به طور گسترده¬ای به عنوان یک تکنیک موثر برای محافظت از ترکیبات زیست فعال حساس در برابر فرآیندهای نامطلوب یا شرایط گوارشی شناخته شده است. اما به علت پایداری پایین در طول زمان کاربرد تجاری آن¬¬ها محدود شده¬است. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تاثیر نسبت¬های متفاوت لسیتین-کلسترول بر اندازه ذرات، درون¬پوشانی و پایداری این دو ویژگی در طول زمان است. تیمارهایی آزمایشی در این پژوهش شامل نسبت¬های ترکیبی لسیتین-کلسترول ( 30-30، 40-20، 50-10 و 60-0) می¬باشد. با توجه به عدم امتزاج¬پذیری بتاکاروتن با آب، فرمولاسیون¬های نانولیپوزوم¬ها با استفاده از روش ترکیبی هیدراسیون لایة نازک- سونیکاسیون تولید گردید. نتایج نشان داد که اثر غلظت¬های ترکیبی لسیتین-کلسترول بر تغییرات اندازه ذارت، توزیع اندازه(PDI) ذرات، بازده درون¬پوشانی و پتانسیل زتا معنی¬دار است. با افزودن کلسترول به نسبت 5:1 به لسیتین اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات کاهش و بازده درون¬پوشانی افزایش یافت اما با افزایش بیشتر نسبت کلسترول به لسیتین اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات افزایش و بازده درون¬پوشانی یافت. همچنین پتانسیل زتای تمام نمونه¬ها در محدوده مطلوبی قرار داشت و با افزایش کلسترول اندازه پتانسیل زتا افزایش یافت. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن کلسترول به نسبت 5:1 به لسیتین در ساختار نانولیپوزوم باعث می-شود که در بازه زمانی 60 روز اندازه ذرات و کارایی درون¬پوشانی بتاکاروتن نسبت به ساختار نانولیپوزوم فاقد کلسترول پایداری بیشتری داشته باشد.
کلمات کلیدی : بتاکاروتن- نانولیپووزم- لسیتین-کلسترول- بازده درون¬پوشانی.