جستاری در مشابهات شعر، موسیقی و معماری (گامی به سوی طراحی آگاهانه)

داود رضائی¹ مهلا مشهدی²

1) استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی دانشگاه زنجان -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه زنجان -

محل انتشار : پنجمین کنفرانس بین المللی و ششمین کنفرانس ملی عمران، معماری، هنر و طراحی شهری(5iccacs.ir)
چکیده :
با توجه به همزيستي و رابطه ی ناگسستنی میان هنرها، نمي توان تاثیر متقابل آن ها را نادیده گرفت. در همین راستا بود که معماران سنتی ایرانی، با اندیشه های ناب و آگاهی از جهان بومی هنرها، جلوه هایی از عالم معنا را بر بناهای خود بازتاب می دادند، همان چه که فقدان آن در روزگار کنونی احساس می شود و اجبارا به عقیم ماندن فعالیت های معماری منتهی شده است. مقاله ی حاضر، سعي بر جستاری در حوزه های شعر، موسیقی و معماری دارد. در اين تحقيقِ مروري، ابتدا واژه شناسي و تعاريف هنرهاي مذکور انجام گرفته و سپس با بررسي تلفيقي، مشابهات و وجوه مشترک آن ها ارائه شده است تا با تکیه بر نتایج حاصل، بتوان گامی در راستای طراحی آگاهانه تر برداشت. بر این اساس، عواملی چون فضا، زمان، عاطفه، زبان، سبک، نظم، سکون و حرکت، ریتم، تکرار، تعادل، اوج و حضیض، سمبولیسم، هندسه و هم آهنگی، به همراه دیگرعوامل، مشترکات اين سه شاخه ی اصلی هنر را تشکیل می دهند.
کلمات کلیدی : شعر موسیقی معماری هنر.