ارزیابی مولفه‌های تاب‌آوری اجتماعی به هنگام مقابله با زلزله در سکونتگاه‌های جدید (نمونه موردی: شهر جدید اندیشه تهران)

شایان اسدی¹ بهنام امینی²

1) کارشناسی ارشد طراحی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
2) کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

محل انتشار : پنجمین کنفرانس بین المللی و ششمین کنفرانس ملی عمران، معماری، هنر و طراحی شهری(5iccacs.ir)
چکیده :
طی دهه‌های اخیر با شتاب روند شهرنشینی در کنار افزایش جمعیت ساکن در آن، نیاز به طراحی و برنامه‌ریزی شهرهای جدید در اطراف مادرشهرها حس می‌شد. از سوی دیگر همواره طی سالیان متمادی، محیط‌های شهری با تهدیدات طبیعی و انسان ساخت متفاوتی دست و پنچه نرم می‌کردند. یکی از تهدیدات طبیعی زلزله بوده که نیاز به مقابله با آن در سه بازه زمانی (قبل،حین و بعد از سانحه) حس می‌شود. از جمله مهم‌ترین ابزارهای مقابله با اثرات مخرب ناشی از رخداد زلزله در شهرهای جدید، توجه به وضعیت تاب‌آوری اجتماعی و بکارگیری شاخص‌های آن در راستای ارتقای وضعیت فرهنگی ساکنین می‌باشد. شهر جدید اندیشه به عنوان یکی از مهم‌ترین شهرهای جدید پیرامون پایتخت ایران، پذیرای سرریز جمعیت مادرشهر تهران بوده و این امر باعث بوجود آمدن یک جامعه چندفرهنگی با تفاوت‌های نژادی، قومی و اجتماعی گشته که این امر می‌بایست در راستای افزایش مشارکت مدنی مردم در راستای مقابله با بحران‌های طبیعی علی‌الخصوص زلزله مورد توجه نهادهای مربوطه قرار بگیرد. در این پژوهش سعی برآن بوده تا ضمن شناسایی متغیرهای اصلی تاب‌آوری اجتماعی در سکونتگاه‌های جدید، وضعیت فعلی این متغیرها در محدوده مورد پژوهش، مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج تحلیل‌های همبستگی و رگرسیون حاصل از تحلیل آماری پرسشنامه‌های شهروندان، تاثیر زیاد متغیر‌های «حاکمیت» و «اجتماع و فرهنگ» را بر متغیر تاب‌آوری اجتماعی نشان داده که این امر بیانگر اهمیت این دو معیار در دیدگاه‌های جامعه آماری پژوهش در ارتباط با متغیر تاب‌آوری اجتماعی در شهر جدید اندیشه می‌باشد.
کلمات کلیدی : تاب‌آوری اجتماعی زلزله شهرجدید شهر جدید اندیشه.