بررسی مصادیق میراث صنعتی در منظر پسا صنعتی معاصر

شهرزاد سید سجادی¹ حسنا ورمقانی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، ایران.
2) استادیار گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، ایران.

محل انتشار : پنجمین کنفرانس بین المللی و ششمین کنفرانس ملی عمران، معماری، هنر و طراحی شهری(5iccacs.ir)
چکیده :
میراث صنعتی از مفاهیم نسبتا جدیدی در حوزه میراث فرهنگی تمامی کشورهای جهان اولی است و در تعریف جهانی عموما در برگیرنده گام های صنعتی شدن جوامع است که مرتبط با حفاظت و احیای مطالعاتی و عملیاتی میراث صنعتی شکل گرفته¬اند و منشور ها و دستور کارهایی به عنوان ضوابط و معیارها، سندیت یافته است. در این مقاله از روش توصیفی-تحلیل و روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و اسناد استفاده شده است. ساختمان¬ها، سایت¬ها و عناصر صنعتی جلو های از منظر شهری شده¬اند؛ به همین منظور باید در سیاستهای شهری مدنظر قرار گیرند. علاوه بر آن، حفظ آنها نه تنها از لحاظ علمی، بلکه از نظر جنبه های اقتصادی نیز مهم است. سرمایه گذاری و استفاده مجدد از میراث صنعتی (به خصوص استفاده مجدد فرهنگی می تواند به عنوان ابزار رشد اقتصادی، فرهنگی و همچنین ایجاد شغل مؤثر واقع شود. صنعتی شدن بخشی از حافظه عاطفی در جامعه معاصر و جزء لاینفک منظر تاریخی شهرها است. میراث صنعتی بیان¬گر تاریخ محلی و منبع فرهنگی هستند. رابطه میان این میراث و جوامع محلی سبب ایجاد یک تعلق خاطر در جهت حفاظت آنها شده است.
کلمات کلیدی : منظر معاصر میراث صنعتی منظر پسا صنعتی