اثربخشی روایت‌درمانی بر خودکارآمدی ادراک‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقی

ماهک نقی زاده علمداری¹

1) کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، نیروی رسمی آموزش و پرورش، جلفا ، ایران.

محل انتشار : اولین همایش ملی علمی دانشجویی روان‌شناسی(cpssuma.ir)
چکیده :
چکیده زمینه و هدف: درصورت عدم حل مشکلات دانش‌آموزان همچون چاقی، می‌توانیم شاهد معضلات اجتماعی و روان‌شناختی نظیر فرار از مدرسه و ترک تحصیل باشیم، که همین عوامل به‌طور مستقیم و غیرمستقیم هزینه‌های مادی و اجتماعی سنگینی بر دوش خانواده‌ها و جامعه می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت‌درمانی بر خودکارآمدی ادراک‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقی بود. مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان دختر چاق دوره متوسطه اول مدارس شهرستان جلفا در سال تحصیلی 99- 1398 تشکیل دادند. 30 نفر پس از رعایت ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر و با کمک نرم‌افزار آماری SPSS-24 انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین متغیر خودکارآمدی ادراک‌شده گروه آزمایش در پیش‌آزمون (93/48)؛ و میانگین متغیر خودکارآمدی ادراک‌شده گروه کنترل (20/49) بود. نتایج نشان داد که در پس‌آزمون، نمره خودکارآمدی ادراک‌شده گروه آزمایش (33/56) نسبت به گروه کنترل (27/49) بیش‌تر شده است (001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر روایت‌درمانی بر خودکارآمدی ادراک‌شده (47/56) ماندگار است (001/0>P). نتیجه‌گیری: طبق نتایج به‌دست آمده می‌توان گفت، روایت‌درمانی می‌تواند به‌عنوان روشی موثر در افزایش خودکارآمدی ادراک‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقی مورد استفاده قرار گیرد.
کلمات کلیدی : کلمات کلیدی: روایت‌درمانی خودکارآمدی ادراک‌شده چاقی