خودشفقت ورزی وسازگاری زناشویی: یک مطالعه مروری

مریم نوری پرگو¹ الهام فروزنده²

1) دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدنایین،
2) دانشیارگروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین،

محل انتشار : اولین همایش ملی علمی دانشجویی روان‌شناسی(cpssuma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر باهدف مروری بر خود شفقت ورزی و سازگاری زناشویی انجام شد. روش پژوهش حاضر کتابخانه‌ای- اسنادی بود که با جستجو در بانک‌های اطلاعاتی Google، Pubmed، Scinece Direct، Scopus، Scholar Sidو با استفاده از کلمات کلیدی شفقت به خود، سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی، مقالات جستجو شد از تعداد منابع به‌دست‌آمده ۳۴٫ مقاله داخلی و خارجی یافت شد و در نهایت ۱۳٫ مقاله بین سال‌های ۲۰۱۵٫ تا ۲۰۲۱٫ منتشر شده بود، انتخاب گردید و موردبررسی قرار گرفت در این پژوهش ابتدا به تعریف سازگاری زناشویی و شفقت ورزی به خود و تکنیک‌های شفقت ورزی ومشکلات کمبود شفقت به خود، پرداخته شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که شفقت ورزی به خود و آموزش آن برافزایش سازگاری زناشویی اثر مثبت دارد، آموزش درمان مبتنی بر شفقت به خود، درافزایش سلامت روان‌شناختی، پیوند اجتماعی، افزایش صمیمیت، امیدواری و خودتنظیمی موثراست. ازاین‌رو با توجه با این یافته‌ها پیشنهاد می‌گردد درمانگران و متخصصان سلامت روان به تدوین آموزش تکنیک‌های شفقت ورزی به خود بیشتربپردازندتا در کاهش مشکلات و تعارضات زناشویی وافزایش سازگاری زناشویی قدم بردارند.
کلمات کلیدی : شفقت به خود سازگاری زناشویی تجربه رنج