رابطه بین اضطراب مرگ و‌کیفیت زندگی سالمندان شهر اصفهان با توجه به نقش تعدیل گر احساس تنهایی

رضادرویشی¹ زهره اسماعیلیان اردستانی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی گرایش بالینی . دانشگاه ازاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان )-ایران
2) دکتری تخصصی روانشناسی

محل انتشار : اولین همایش ملی علمی دانشجویی روان‌شناسی(cpssuma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اضطراب مرگ با کیفیت زندگی سالمندان شهر اصفهان با توجه به نقش تعدیل گر احساس تنهایی بر سالمندان شهر اصفهان انجام شد. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش کلیه سالمندان شهر اصفهان در سال 1399 بودند که از این جامعه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) 301 نفر به عنوان نمونه و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل (۱۹۹۶)، اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰)، و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۲) استفاده شد. سپس داده ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری واریانس محور مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش احساس تنهایی باعث افزایش تاثیر اضطراب مرگ بر کیفیت زندگی سالمندان شهر اصفهان گردید (05/0 =p).
کلمات کلیدی : اضطراب مرگ کیفیت زندگی احساس تنهایی سالمند