تأثیر تمرینات یوگا بر شفقت به خود و تمایزیافتگی خود در نوجوانان رده سنی 12 تا 18 سال

نوا الماسی¹ طاهره حمزه پور حقیقی²

1) فارغ التحصیل کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه ازاد اسلامی واحد لاهیجان
2) دکتری روانشناسی عمومی

محل انتشار : اولین همایش ملی علمی دانشجویی روان‌شناسی(cpssuma.ir)
چکیده :
یوگا در قرن نوزدهم برای نخستین بار به جامعه غربی معرفی شد. یوگای هندی به سرعت در کشورهای اروپایی و استرالیایی رواج یافت. به طوری که به عنوان عاملی تأثیر گذار برای تسکین دردها بیماری ها و ناتوانی های مزمن مورد تأیید قرار گرفت. یوگا تنها یک روش ورزشی نیست که تأکید آن بر پاره ای حرکات جسمانی باشد. بلکه مجموعه ای از نرمش ها و کشش های جسمانی، که در کنار آن تمرین های رهاسازی انرز/ی های روانی نیز وجود دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی تمرینات یوگا تأثیری بر شفقت به خود و تمایزیافتگی خود بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را نوجوانان رده سنی 12 تا 18 سال باشگاه ستارگان جاودان شهر رشت تشکیل می‌دهند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 نوجوان که بر اساس جنسیت (دختر) سن (12 الی 18 سال) همتا گردیده بودند در دو گروه کنترل و گروه تجربی (دوره تمرینات یوگا) جای گرفتند. پرسشنامه های پژوهش عبارت بودند شفقت به خود نف (2003) و برای سنجش تمایز یافتگی از پرسشنامه اسکورن و فریدلندر (1998) استفاده شده است. روش تحقیق به دلیل وجود گروه کنترل و آزمایش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل است. نتایج این پژوهش نشان داد که دوره تمرینات یوگا توانسته است به طور معناداری در افزایش شفقت به خود و تمایزیافتگی خود گروه تجربی اثرگذار باشد.
کلمات کلیدی : اثربخشی تمرینات یوگا شفقت به خود و تمایزیافتگی خود