اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل خشم و سبک های کنار آمدن کودکان شهر تهران

فائزه یاراحمدی¹ حمزه اکبری²

1) دانشجوی ارشد روانشناسی عمومی- دانشگاه آزاد واحد اسلامشهر
2) دکتری تخصصی روانشناسی – عضو هیئات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی مطالعات میان رشته ای علوم بهداشتی، روانشناسی، مدیریت و علوم تربیتی(hpmeconf.com)
چکیده :
هدف از اين تحقيق بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل خشم و سبک های کنار آمدن کودکان شهر تهران بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان کلاس چهارم، پنجم و ششم مدارس دخترانه ابتدایی منطقه 5 تهران در سال 1400- 1399 می باشد که تعداد آنها تقریبا 12000 نفر گزارش شده است. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد؛ بدین صورت که از بین دانش آموزانی که حاضر به همکاری با محقق بودند و در شرایط کرونا در مدرسه حضور پیدا می کردند، تعداد 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایش به طور تصادفی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه سنجش مهارت های کنترل خشم (1995) و پرسشنامه سبک های مقابله ای اندلر و پارکر CISS (1990) بود. نتایج نشان داد: رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل خشم (01/0> P ) ، سبک های کنار آمدن هیجان مدار (01/0> P )، سبک های کنار آمدن مسئله مدار (01/0> P ) و سبک های کنار آمدن اجتنابی (01/0> P )کودکان شهر تهران اثربخش است.
کلمات کلیدی : رفتاردرمانی دیالکتیکی کنترل خشم سبک های کنار آمدن کودکان