مبنای وفای به عهد در تعاملات بین فردی

نرگس السادات هاشمی نژاد¹ مریم زارع² مریم برادران حقیر³ فاضله میرغفوریان⁴

1) دانشجوی کارشناسی معارف اسلامی و علوم تربیتی، دانشگاه امام صادق (ع) پردیس خواهران،ایران -
2) دانشجوی کارشناسی معارف اسلامی و علوم تربیتی، دانشگاه امام صادق (ع) پردیس خواهران،ایران -
3) استادیار دانشگاه امام صادق (ع) پردیس خواهران،ایران -
4) استادیار دانشگاه امام صادق (ع) پردیس خواهران،ایران -

محل انتشار : اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی روان‌شناسی و دین(cpruma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر بر اساس گزاره های آیات مختلف سوره های قرآن کریم به واکاوی مبنای وفای به عهد در تعاملات بین فردی می پردازد. برای تحقق این هدف، ابتدا وفای به عهد در قالب ریشه‌های همنشین در آیات با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، واکاوی شد بدین ترتیب که پژوهشگران ضمن غور در آیات و مراجعه به تفاسیر نمونه و المیزان، مضامین اصلی بحث خود را شکل داده و سپس با دقت در آیات و کدگذاری عبارات، در پی کشف معانی آشکار و پنهان و روابط بین آنها برآمدند تا الگوهای موجود در این زمینه را استخراج نمایند. یافته های پژوهش در سه مؤلفة اصلی: الگوهای مثبت وفاداری، الگوهای منفی وفاداری و عواقب پیمان شکنی آشکار شدند. تحلیل یافته ها حاکی از آن است که وفای به عهد با وجود اهمیت فراوان در دین اسلام و قرار گرفتن به عنوان یکی از مهم ترین واجبات الهی، مختص به دین و جوامع خاصی نبوده و یک اصل انسانی و فرادینی است که در کمیت و کیفیت روابط مختلف انسان به خصوص تعاملات بین فردی اثرگذار بوده و در صورت عدم توجه به آن فرد و جامعه با عواقب خطرناکی مواجه می شوند.
کلمات کلیدی : تعاملات بین فردی وفای به عهد پیمان شکنی روابط اجتماعی فرادینی