بررسی تربیت دینی جریان عقل گرایی و ارايه الگویی برای تربیت دینی بر اساس آن

کامران جباری¹ گلناز عالم گرد خطبه سرا²

1) استادیار فلسفه تعلیم وتربیت دانشگاه پیام نور،تهران
2) دانش آموخته کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه پیام نور خوی

محل انتشار : اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی روان‌شناسی و دین(cpruma.ir)
چکیده :
مقوله تفکّر و تربیت عقلانی از مسائل و موضوعات بسیار مطرح و بحث انگیز عرصه تعلیم و تربیت کنونی است، تربیت درحیات معقول عبارت است از تقویت عوامل درک و فراگیری واقعیات اصیل و تحریک جامعه به انتقال تدریجی از حیات طبیعی محض به حیات معقول است. در واقع عقل گرایی کانون تربیت اسلامی است. در متون دینی، هم به تعلیم و هم به تعقل بسیار توصیه شده چرا که تعلیم بدون تعقل و تفکر دارای فایده نیست هم چنانکه تعقل بدون تعلیم و تربیت نیز امکان پذیر نیست. این پژوهش به دنبال بررسی حدود استفاده از تفکّر در عرصه رویکرد عقلگرا بوده و بنابر این به دنبال ارزیابی توانائی این رویکرد در ارائه یک الگوی تربیتی تفکّر محور می باشد؛ و با استفاده از تربیت عقلگرا به تدوین الگوی تربیت دینی تفکّر محور پرداخته است. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کیفی و بنیادی بوده وروش بکار گرفته شده در این پژوهش، روش تحلیلی-استنباطی است. مهمترین اهداف تربیت دینی عقلگرا عبارت است از تلاش برای رسیدن به فهمی خرد پسند از اعتقادات دینی می باشد. که این امر مستلزم تلاش های عقلانی می باشد. این دیدگاه برنقش عقل در باورهای دینی تاکید می کند و به ما توصیه می کند تا همه قابلیت ها و استعدادهای عقلانی خویش را تا بیشترین حد ممکن، در ارزیابی و وارسی تعلیم و تربیت دینی به کار ببندیم و از تمام توان عقلانی خویش در این زمینه استفاده کنیم.
کلمات کلیدی : عقل گرایی تربیت دینی تفکر