اثربخشی امید درمانی گروهی بر اساس آموزه‌های اسلامی بر سازگاری و احساس خودکارآمدی سالمندان

محمدعلی ناصرشریعتی¹ رویا رشیدی زاده²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، پردیس ارس دانشگاه تهران، تهران، ایران -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده،پردیس ارس دانشگاه تهران،تهران،ایران -

محل انتشار : اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی روان‌شناسی و دین(cpruma.ir)
چکیده :
چکیده هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی امید درمانی گروهی براساس آموزه‌های اسلامی بر سازگاری و احساس خودکارامدی سالمندان می‌باشد. روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه‌ی سالمندان شهر اصفهان در اردیبهشت‌ماه سال 1399 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 26 نفر سالمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل (13 نفر) و گروه آزمایش (13 نفر) قرار داده شدند. برای ارزیابی از پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی بل (1962)، مقیاس خودکارامدی عمومی شرر و همکاران (1981) استفاده شد. همچنین بسته آموزشی امید درمانی مبتنی بر آموزه‌های دینی در طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار spss-24 و با روش تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل گردید. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که آموزش امید درمانی بر اساس آموزه‌های اسلامی بر افزایش سازگاری اجتماعی و خودکارامدی سالمندان مؤثر است. درنتیجه روانشناسان می‌توانند از امید درمانی گروهی مبتنی بر آموزه‌های اسلامی به عنوان رویکردی مفید برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان استفاده نمایند.
کلمات کلیدی : واژه‌های کلیدی: امید درمانی بر اساس آموزه‌های اسلامی خودکارامدی عمومی سازگاری اجتماعی.