نقدی بر دیدگاه آزادی بیان در اعلامیه جهانی حقوق بشر و رجحان جایگاه آزادی بیان دراسلام

سناء خدربگلی¹ طاها اسلامی² محمد مهری رخ³ علی حق پرست⁴ مهدیه عراقی⁵

1) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران
3) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران
4) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران
5) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران

محل انتشار : اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی روان‌شناسی و دین(cpruma.ir)
چکیده :
چکیده آزادی موهبتی است الهی که خدای متعال به انسان عطا فرمود اما از آنجا که انسان موجودی ضعیف است، برای او هم حجت درونی (عقل) و هم حجت بیرونی (پیامبران) قرار داد تا انسان را به سوی کمال و اهداف عالیه الهی رهنمون سازند ولی در عین حال بشر در انتخاب راه صواب و خطا آزاد است.همانگونه که زمان ها و عصر ها متفاوت است سخن ها و گفت وگوها نیز در هر روزگاری متفاوت است.از جمله مباحث مهم که در عصرحاضر،گفتار مدام بوده و بازاری پر زرق و برق دارد،مبحث حقوق بشر است. تدوین حقوق بشر نیازمند به برسی فلسفه حقوقی آن دارد و در گرو تبیین جهان بینی و پیوند انسان با جهان،زیرا تدوین حقوق بشر نیازمند منبعی مشترک است که انسان توان شناخت آن منبع مشترک را ندارد و نیز حق تعیین حقوق بشر فراتر از اندیشه و تواناییهای محدود و تجربی خود بشر بوده و تنها از آن خداست. در نوشته پیش رو درباره پایه های اعتقادی و منابع و مبانی حقوق بشر در اسلام و نیز اعلامیه حقوق بشر و گوشه ای از کاستی های آن پرداخته شده است.
کلمات کلیدی : واژگان كليدي: :حقوق بشر آزادی بیان حقوق بشر در اسلام