بررسی رابطه اضطراب با رضایت از زندگی زناشویی مادران اتیسم شهر تهران

مهدی وفائی¹ فرزانه صالحی² سمیه جعفرپور³ سارا باقرفر⁴ امیرعلی رجنی⁵

1) کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، استان مرکزی، ایران.
2) کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، مازندران، ایران.
3) ارشناسی ارشد علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، مازندران، ایران.
4) کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه علوم تحقیقات، اهواز، ایران.
5) کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند، کرمان، ایران.

محل انتشار : دومین همایش ملی آسیب شناسی روانی(asruma2.ir)
چکیده :
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب با رضایت از زندگی زناشویی مادران اتیسم شهر تهران می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه مادران دارای فرزند اتیسم شهر تهران می باشد. از بین آنها تعداد 50 نفر از مادران اتیسم به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های اضطراب بک(1988) و رضایت زناشویی انریچ(1989) جمع آوری و به وسیله نرم افزار SPSS و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، بر اساس خروجی ها از آن جایی که سطح معناداری کمتر از 5 درصد است (000/0) معلوم می گردد همبستگی بین این دو متغیر وجود دارد و فرضیه پذیرفته می شود. از آنجا که ضریب همبستگی (-0/850)مقداری منفی است مشخص می شود که رابطه معکوس بین دو متغیر وجود دارد. پس یعنی هر چه اضطراب مادران بالاتر باشد میزان رضایت زناشویی آنها کمتر می باشد و بالعکس. پس باید با روش هایی چون آرمیدگی و ریلکسیشن، سطح اضطراب را در این مادران کاهش داد.
کلمات کلیدی : اضطراب زندگی زناشویی اتیسم