تاثیر ورزش‌های هوازی بر استرس و پرخاشگری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

محمد پوررنجبر¹ سیما پوررنجبر²

1) دانشیار گروه تربیت بدنی دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی کرمان، ایران
2) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی

محل انتشار : اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی مدیریت ورزشی با رویکرد سلامت سازمانی(cnsmuma.ir)
چکیده :
هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر ورزش های هوازی بر استرس و پرخاشگری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود. روش تحقیق حاضر نیمه آزمایشی بود که از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده‌ها میدانی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی کرمان در نیمسال دوم سال تحصیلی 1401-1400 که واحد تربیت بدنی را انتخاب کرده بودند به تعداد 385 نفر بود که تعداد 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که در دو گروه آزمایشی 15 نفری بصورت تصادفی تقسیم شدند و به پرسشنامه‌های پرخاشگری و استرس پاسخ دادند. پس از سپری نمودن 8 هفته تمرین دو گروه مجدد به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. ابزار اندازه¬گیری تحقیق شامل دو پرسشنامه استاندارد پرخاشگری اهواز (AAI) زاهدی فر و همکاران (1379) و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، تی همبسته و تحلیل واریانس در نرم‌افزار SPSS26 استفاده گردید. نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد که بین میانگین نمرات هر دو متغیر پرخاشگری و استرس با نمره ملاک اختلاف مثبت معناداری وجود دارد و نمونه آماری دارای حس پرخاشگری و استرس می‌باشند. نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که ورزش‌های هوازی بر کاهش پرخاشگری و کاهش استرس دانشجویان دختر علوم پزشکی کرمان تاثیر معناداری داشته است. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین اثر ورزش‌های هوازی بر کاهش استرس و کاهش پرخاشگری تفاوت معناداری وجود ندارد و ورزش‌های هوازی تقریبا به یک میزان بر کاهش پرخاشگری و استرس تاثیر معنادار دارند.
کلمات کلیدی : ورزش‌های هوازی استرس پرخاشگری دانشجویان