الگوی ساختاری رابطه بین پیوندهای والدینی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان با نقش میانجی شفقت به خود

سولماز دبیری¹ هاییده صابری²

1) دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد رودهن، تهران، ایران
2) استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد رودهن، تهران، ایران

محل انتشار : دومین همایش ملی روان‌شناسی بالینی کودک و نوجوان(cpcauma2.ir)
چکیده :
اضطراب اجتماعی اغلب در دوره نوجوانی بروز می یابد و می¬تواند عملکرد فرد را دچار تخریب سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی شفقت به خود در ارتباط بین پیوندهای والدینی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان انجام شد. مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدل¬سازی معادلات ساختاري بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان شهر تهران در فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۱ بود. از این بین نوجوانانی که نمره بالاتر از 40 را در پرسش نامه اضطراب اجتماعی کسب کردند،۱۱۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و از آنها خواسته شد تا به پرسشنامه شفقت به خود و مقیاس پیوندهای والدینی نیز پاسخ دهند. نتایج پژوهش نشان داد که ضریب همبستگی بین اضطراب اجتماعی با بعد مراقبت و کنترل پیوندهای والدینی و شفقت به خود در سطح 01/0 معنادار است. همچنین شفقت به خود در ارتباط بین پیوندهای والدینی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان دارای نقش میانجی بود. بر این اساس در رابطه بین پیوندهای والدینی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان، شفقت به خود دارای نقش میانجی بود. بنابراین پیوندهای والدینی از طریق افزایش سطح شفقت به خود می¬تواند به کاهش اضطراب اجتماعی در نوجوانان کمک کند. واژگان کلیدی: پیوندهای والدینی، اضطراب اجتماعی، نوجوان، شفقت به خود
کلمات کلیدی : پیوندهای والدینی اضطراب اجتماعی نوجوان شفقت به خود