بررسی مفهومی جرم محاربه از منظر فقه شافعی و حقوق¬کیفری¬ایران.

سید اشرف مجیدی¹

1) کارشناسی ارشد

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی تحقیقات پیشرفته در مدیریت و علوم انسانی مونیخ، آلمان (huconf.com/2nd)
چکیده :
ماهیّت جرم محاربه، عبارت است از ظاهرشدن یا کشیدن سلاح جهت گرفتن مال، ارتکاب قتل، ایجاد هراس شدید و هم‌چنین اقدام به هر عملی با قصد به آشوب کشاندن گستردۀ جامعۀ اسلامی وتلاش در راستای برهم زدن امنیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور، هدف از بیان آن، مشخص نمودن موضوع حدی و تعزیری جرم مذکور با توجه به دیدگاه فقه شافعی و قوانین موضوعۀ کیفری ایران برای مقابله با محاربان، ضمناً با تعمق در فقه شافعی و تأمل در فلسفه عمیق مواد 279 الی 285قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 و اجرای آن در مورد جرم مذکور اعم از حد یا تعزیر به روشنی در می¬یابیم ¬که در وضع و تشریع این قوانین، انسان و ارزش¬های والای انسانی، پیش از هر چیز دیگری مطرح و مد نظر بوده ‌است. و هم‌چنین با کثرت ابهامات موجود در مورد جرم «محاربه » و حد و مرز آن، تشخیص فرد مجرم از غیر مجرم در دادگاه‌های جزایی ایران، عملی بس دشوار است، با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، این نتایج حاصل می¬شود که مجازات‌های وضع شده از سوی شارع مقدس آیه 33 سوره مائده و قوانین موضوعه به حقیقت، مانع و باز دارنده هستند، ازاین¬ طریق می¬توان صیانت از مردم و ایجاد امنیت و آسایش برای جامعه را به ارمغان آورد. بنابراین با بررسی این پژوهش و واکاوی مسئله مورد نظر از دیدگاه تطبیقی فقه شافعی و حقوق کیفری ایران، می¬توان دید وسیعی در مورد جرم محاربه از منظر علمای علم حقوق قرار داد، تا راه گشای مسائل حقوقی در آینده گردد.
کلمات کلیدی : محاربه قطاع الطریق فقه شافعی حقوق کیفری