جایگاه برنامه دهی معماری در فرایند طراحی فضاهای شهری پایدار

امیرعباس زندی کریمخان¹ محمد میرزایی اصل² سارا زهری³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،واحدتهران شرق،دانشگاه آزاد تهران شرق
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،واحدتهران شرق،دانشگاه آزاد تهران شرق
3) عضو هیئت علمی،استاد راهنما،گروه معماری، واحدتهران شرق،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
روند طراحی و ساخت و بهره برداری از محیط های شهری به عنوان فضای همگانی که پاسخگوی نیازهای شهروندان است باید بر اساس اصول و راهکارهای توسعه پایدار باشد. باتوجه به مسائل و مشکلات زیست محیطی که به صورت روزافزون با آن مواجه هستیم شهرهای پایدار بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله اصول طراحی شهرهای پایدار و جایگاه برنامه دهی در روند طراحی آن مورد بحث قرار می گیرد. در این راستا شهر مصدر به عنوان نمونه موردی مورد بررسی قرار می گیرد.. معماری پایدار یکی از تحولات بسیار مهم در حوزه معماری است که هدف آن طراحی بنا بر مبنای اصول پایداری و صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد.«برنامه دهی» به عنوان یکی از مراحل فرآیند طراحی محسوب می شود که توسط آن طراح با موضوع و اهداف یک پروژهی طراحی بخصوص در زمینه ی نیازهای استفاده کنندگان، محیط و بستر پروژه آشنا می گردد و به صورتی نظام مند این اطلاعات و ایده های مناسب را در سطوح مختلف مراحل طراحی به کار می گیرد. شهر مصدر به عنوان پايدارترين شهر جهان که ساخت آن از سال 2007 در پايتخت امارات متحده عربي آغاز شده به زودي به الگويي براي توسعه پايدار شهرهاي جهان مبدل خواهد شد. اولين شهر پاكيزه دنياست كه كاملا سازگار با محيط زيست بوده و به نام «شهر پايدار، بدون كربن، بدون آلودگي» ناميده شده است.
کلمات کلیدی : نیازهای اجتماعی برنامه دهی معماری پایدار فرایند طراحی