تحلیلی بر ویژگی های کالبدی معماری خانه گالی پوش گیلان با تأکید بر فرم، سیستم ساختمانی و مصالح بوم آورد

زهراسلیمانی باورصاد¹ محمدعلی کاظم زاده رائف² صبا میردرکوندی³

1) دانشجوی کارشناسی معماری، مؤسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان
2) عضو هیات علمی گروه آموزشی معماری، مؤسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان
3) استاد مدعو گروه آموزشی معماری، مؤسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
رطوبت و بارندگی در گیلان، عامل اصلی شکل گیری معماری بومی این منطقه می باشد و به دليل وفور جنگل و استحصال آسان و به تبع آن مصالح چوبی مناسب براي احداث بنا، معماري مسكوني متفاوتی از سایر نقاط ايران در این استان شکل گرفته است. يكي از انواع بناهای جلگه مركزي گيلان، يعني بناي شيكيلي یا گالی پوش می باشد كه نحوه استفاده ازچوب در ساختمان سازي سنتي روستايي آن از شگفتی های معماری بومی ایران است. این نوع از بناها، در کاربرد مصالح، نوع فناوری ساختمانی و نهایتاً فرم موجود، در میان ابنیه ایرانی دارای خصوصیات ویژه و منحصر مي باشند. هدف از بررسي اين گونه بناها، گامي است جهت بازشناسی تكنيك و دانش سازندگان آن، در زماني كه ابزار و مصالح بومی با امكانات محدود، زمینه پیدایش آن ها را مهیا نموده است. در این پژوهش سعی شده ضمن بررسی زمینه های پیدایش معماری بومی در استان گیلان، به تحلیل ویژگی‌های کالبدی و فرم ساختمانی در معماری خانه گالی پوش پرداخته شود. روش تحقیق مقاله، توصیفی تحلیلی می باشد که گردآوری مطالب در آن، از طریق منابع مکتوب کتابخانه ای، مقالات و وبسایت های تخصصی و علمی پژوهشی مرتبط با موضوع انجام شده است.
کلمات کلیدی : خانه گالی پوش معماری بومی گیلان مصالح بوم آورد اقلیم معتدل