معیارهای طراحی فضای کنش اجتماعی کودکان در محوطه‌ی باز مجتمع‌های مسکونی

حسین شمس¹ حسن استاجی² وحید صدرام³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران،
2) استادیار دانشکده‌ی معماری و شهرسازی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران،
3) استادیار دانشکده‌ی معماری و شهرسازی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران،

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
توسعه‌ی زندگی شهری زمینه‌ساز ایجاد و شکل‌گیری پدیده‌های جدیدی هم‌چون مجتمع‌نشینی بوده است. محوطه‌ی باز مجتمع‌های مسکونی از دستاوردهای‌های این سبک زندگی است که اگرچه از لحاظ معنایی و ظاهری تفاوت‌های بسیاری با حیاط‌های خصوصی رایج در خانه‌های سنتی دارد، اما شاید کارکردی مشابه با آن داشته باشد. با توجه به این‌که این فضاها، نزدیک‌ترین محوطه‌های باز به محل زندگی کودک از سنین اولیه‌ی رشدش هستند، مي‌توانند پتانسیل‌های کالبدی و روان‌شناسی فراوانی را در حوزه‌ی آموزش کودکان فراهم نمایند. در همین زمینه این مقاله در نظر دارد نظریات روان‌شناسی فضای مناسب برای کودکان، رابطه‌ی دو جانبه‌ی کودک و فضاهای باز و بررسی عملکرد محیط در تأمین نیازهای کودکان را مورد بررسی قرار دهد. سپس به نتایجی درخور، جهت شناسايي و شناخت بهتر خصوصيات كالبدي فضاهاي بازمجتمع‌هاي مسكوني براي كودكان، دست‌یابد. در همین راستا این پرسش مطرح است که «معیارهای طراحی فضای کنش اجتماعی کودکان در محوطه‌ی باز مجتمع‌های مسکونی چه مواردی هستند؟». به‌منظور انجام پژوهش از روش تحقیق کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده و مولفه‌های رفتاری و کالبدی مرتبط با عوامل اثرگذار بر طراحی و رشد فضاهای باز مجتمع‌های مسکونی بر افزایش تعاملات اجتماعی ارائه خواهد شد.
کلمات کلیدی : محوطه‌ی باز مجتمع مسکونی فضای بازی کودکان تعاملات اجتماعی