بررسی تراکم بتن ویبراسیون شده در کاهش ترک خوردگی و آب انداختگی

هادی رئیسی¹

1) دانشجوی ارشد عمران سازه،دانشگاه آزاد اهر

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
کیفیت بتن نهایی و خشک شده به عوامل زیادی بستگی دارد. یکی از این عوامل مهم و حیاتی ویبراسیون بتن می باشد. هنگامی که بتن ریزی تمام می شود یکی از الزامات متراکم سازی بتن است. مرحله متراکم کردن بتن یکی از مهم ترین مراحل بتن ریزی در پروژه های ساختمان سازی به حساب می آید. هنگامی که بتن مرطوب است حدود 20% حجم آن هوا می باشد. اگر این هوای اضافی از بین نرود، تراکم بتن و در نتیجه مقاومت آن کاهش می یابد و احتمال نفوذ آب در آن افزایش می یابد. سنگدانه‌های درشت از نظر اندازه نامنظم بوده و حفره‌هایی در آن وجود دارد. برای پُر کردن حفره‌ها از سنگدانه‌های ریز و خمیر سیمانی استفاده می‌شود. کوچکترین ذرات سیمان نیز دارای حفره‌های هوایی هستند که با آب پُر می‌شوند. حتی پس از پُر کردن مخلوط با آب، هنوز هم احتمال وجود هوا هست. ثابت شده است که فضاهای خالی در بتن تازه حدود 5 تا 8 درصد از حجم کل آن را تشکیل می‌دهند. وجود فضاهای خالی در بتن منجر به جداشدگی (Segregation) و آب انداختگی (Bleeding) می‌شود. همچنین، عدم ویبره به افزایش ترک و کرمو شدن بتن منجر می‌شود. با ویبره زدن بتن دیگر نیازی به کاهش نسبت آب به سیمان نیست. افزودن آب کمتر از مقدار مورد نیاز خطر حجم خالی آب را کاهش می‌دهد که کارآیی بتن را به خطر میندازد. ویبره زنی تنها راه برخورداری از یک طرح اختلاط ایده آل است، بدون آنکه کارپذیری بتن به خطر بیفتد.
کلمات کلیدی : بتن ویبره ویبراسیون مقاومت بتن ترک بتن عمل آوری بتن