بررسی تاثیر فضای باز و سبز و چگونگی معماری آن ها جهت کاهش اثرات روانشناختی ناشی از قرنطینه در زمان همه گیری کووید-19 در کودکان

فاطمه حمیدی راوری¹ پدرام حصاری²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گرایش فرهنگی-آموزشی دانشگاه علم و صنعت ایران،
2) عضو هیات علمی و استادیار دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه تربت حیدریه،

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
از دسامبر 2019، ویروس کرونا (كوويد-19) اثرات مخربی بر سلامت و اقتصاد در سراسر جهان داشته¬است و كل جمعيت جهان در تلاش برای مبارزه با این همه¬گیری در قرنطينه بودند. به¬عنوان یکی از استراتژی¬های اصلی برای جلوگیری از شیوع كوويد-19، تمامي مكان¬هاي اجتماعي تعطيل¬شده و مردم در خانه¬هاي خود قرنطينه شده¬اند. مهار بیماری مانند تعطیلی مدارس و فاصله اجتماعی موجب شده تا کودکان در طی آن انزوای اجباری، افسردگی و اضطراب بالایی را تجربه-کنند. تعطیلی طولانی مدت مدارس و اقدامات مهار بیماری می¬تواند تأثیرات جدی بر تمام جنبه¬های رشد کودک، از جمله سلامت جسمی، روانی، اجتماعی، شناختی و روابط خانوادگی داشته¬باشد. این پژوهش با هدف استفاده از فضاهای باز و طبعیت و چگونگی معماری آن، جهت کاهش اثرات روانشناختی ناشی از همه¬گیری کووید-19 در کودکان، به بررسی عوامل موثر در تمایل کودکان برای استفاده از یک فضای باز و عواملی که در رشد اجتماعی و همچنین کاهش اثرات نامطلوب روانی (اضطراب و افسردگی و ...) ناشی از فاصله اجتماعی و قرنطینه در کودکان بوجود آمده¬است، می¬پردازد. این تحقیق در پی پاسخ به این پرسش است که آیا استفاده از فضای باز و تعامل با طبیعت در کاهش اثرات روانشناختی ناشی از قرنطینه و تکامل اجتماعی و رشد کودکان موثراست؟ و در صورت موثر بودن، کدام یک از عوامل محیطی یک فضای باز، بیشترین اثرگذاری را بر کودک دارد؟ و چه عواملی در طراحی و معماری فضای باز و سبز باید درنظر گرفته¬شود که کودک تمایل استفاده از فضای باز را داشته¬باشد و آن فضا مکانی امن برای او باشد؟
کلمات کلیدی : فضای باز طبیعت اثرات روانشناختی قرنطینه انزوای اجتماعی کودک