مولفه های بومی و اقلیمی و ارتباط آن با اصول معماری سبز

فائزه بیرامی فطین وش¹ غزال رحمتی شهرضا²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد، گرایش معماری، دانشگاه هنر اصفهان، ایران -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد، گرایش معماری، دانشگاه هنر اصفهان، ایران -

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
جهان امروز با بحران¬های کمبود منابع تجدیدناپذیر و آلودگی¬های ناشی از این نوع انرژی مواجه شده است؛ به همین دلیل رعایت ساختارهای اصولی معماری، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. امروزه معماران برای پاسخگویی به این بحران¬ها در پی ارتباط با معماری پایدار گذشته که بر اساس حداکثر استفاده از شرایط طبیعی و اقلیمی هر منطقه بوده، هستند. یکی از این الگوهای مورد استفاده معماران در این زمینه، معماری سبز متناسب با تکنولوژی و نیاز امروز می¬باشد. هدف از مطالعه حاضر مروری است بر معماری سبز و معماری بومی و اقلیمی؛ با طرح این پرسش که معماری سبز با به کارگیری چه اصولی با معماری بومی و اقلیمی ارتباط برقرار می¬کند؟ در این نوشتار با استفاده از مطالعات کتابخانه¬ای، به بررسی پژوهش¬های انجام شده در تبیین مولفه¬های معماری بومی و معماری اقلیمی و ارتباط آن با اصول معماری سبز به منظور ارتقای کیفی معماری در ساخت و سازهای جدید پرداخته شده است. نتایج بدست آمده نشان می¬دهد که می-توان گفت که معماری بومی دربردارنده دانش چگونگی طراحی هماهنگ با طبیعت، به روشی با دوام، سالم و پایدار است و دانش حاصل از معماری بومی در هسته اصلی یک طراحی واقعاً پایدار قرار دارد. از این رو توجه به طراحی بومی، اصول آن و توجه به ویژگی¬های بومی و تلفیق این ویژگی¬ها با نیازهای امروز می¬تواند در نهایت به یک معماری سبز بدل شود.
کلمات کلیدی : معماری اقلیمی معماری بومی معماری پایدار معماری سبز.