سرزندگی مکان‌های تاریخی در جذب گردشگر
سرزندگی مکان‌های تاریخی در جذب گردشگر
احمدرضا آهن جان1 دکتر مهدی رخشنده رو2
1) گروه معماری، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
2) گروه معماری، واحد بیضا، دانشگاه آزاد اسلامی، بیضا، ایران
محل انتشار :
دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
بناهای تاریخی نشان از تاریخ اجتماعی، عملی، زیبایی‌شناختی و هویت یک ملت داشته و آثاری با ارزش و دارای وحدت محسوب می‌گردند که حفاظت و نگهداری از آن مستلزم توجه می‌باشد. حفاظت اقدامی است که از زوال یک اثر جلوگیری می‌نماید. در واقع تمام اعمالی که عمر میراث با ارزش تاریخی را دوام بخشیده و طولانی می‌کنند در مقوله حفاظت می‌گنجد. حفاظت توام با مرمت و باززنده‌سازی بناهای تاریخی نقش مهمی در حفظ و بازآفرینی این آثار ارزشمند ملی دارد. به عقیده لودوک معمار و نظریه‌پرداز در زمینه باززنده‌سازی بناهای تاریخی، برای گذران به یک اثر معمارانه که گرد زمان بر آن نشسته است و دگرگونی‌های کالبدی ـ کاربردی حتی اصیل یافته است، باید شکل اولیه و اصیل آن اثر را به آن بازگردانیم. از جمله اقدامات اساسی دیگر در حفظ بناهای تاریخی تعیین حریم آن‌ها می‌باشد. بر اساس بند 12 ماده 3 قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب مجلس شورای اسلامی، یکی از وظایف این سازمان تعیین حریم بناها، مجموعه مجوطه‌ها و تپه‌های تاریخی ثبت شده و ضوابط خاص معماری و طراحی داخلی حریم این آثار می‌باشد. تعیین حریم کار بسیار حساس و دشوار می‌باشد که نیاز به تکلم معماری و شهرسازی و آشنایی با قوانین حقوقی دارد. بر همین اساس هر اثر تاریخی با توجه به اهمیت بستر خود می‌تواند چند حریم و درجه اهمیت داشته باشد که عبارتند از حریم حفاظتی، حریم بصری، حریم کاربردی و حریم منظری.
کلمات کلیدی :
سرزندگی
مکان‌های تاریخی
جذب گردشگر