جایگاه فضای زیرسطحی در فرایند توسعه فضاهای شهری. مورد پژوهی: عرصه فضای ورودی ایستگاه متروی میدان تجریش

اکرم بیات¹ محمدحسن سلمانیان²

1) کارشناس ارشد شهرسازی، گرایش طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران.
2) دانشجوی دکتری طراحی شهری، دانشگاه پوترا مالیزیا.

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
در دنیای امروز، غالب شهرهای جهان با موضوع فقدان کیفیت لازم در فضاهای شهری روبرو هستند. همین امر موجب گردیده است تا تصمیم‌گیران حوزه شهری، نگرانی خود را در مورد عدم وجود کیفیات مطلوب در محیط‌های شهری ابراز نمایند. در این میان، توسعه در سطوح زیرین شهر، ظرفیت جدیدی است که اگر به درستی مدیریت شود قادر است به عنوان راهبردی جدید، افزون بر پاسخ به نیازهای شهروندان، اثرگذاری بسیار بالایی بر توسعه پایدار شهر نیز داشته باشد. ایستگاه مترو تجریش یکی از ظرفیت‌های قابل اعتنا در همین عرصه است. فضای ورودی این ایستگاه با وجود استفاده مداوم شهروندان تا ساعات پایانی شب، دارای کمبودهای بسیار در زمینه کالبدی، فعالیتی و عملکردی و معنایی است. از این روی، هسته اصلی مقاله پیش رو، تمرکز بر طراحی عرصه فضای ورودی مترو ایستگاه تجریش با تاکید بر توسعه فضای زیرسطحی است. برای حصول این نتیجه، پس از مرور مولفه‌های موثر در حیطه ادبیات نظری و همچنین برداشت‌های پدیدارشناسانه از حوزه مورد مطالعه، نسبت به تدوین شاخص‌های اثرگذار در فرایند توسعه فضا اقدام شده است. نتایج نشان می‌دهد، که مولفه‌هایی نظیر فعالیت، ارتباط، منظر شهری و حضورپذیری از نقش بسیار بالایی در توسعه این گونه از فضا در ایستگاه متروی میدان تجریش دارند.
کلمات کلیدی : فضای شهری کیفیت فضای شهری فضای زیرسطحی ایستگاه مترو میدان تجریش