شاخص های ارزیابی عملکرد مدل های هیدرولوژیکی

محمدرضا باباتبار¹

1) عضو هیأت علمی گروه عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی - دانشجوی دکتری

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
مدل های تدوین شده بر مبنای چارچوب نظری و پیشینه تجربی تا چه اندازه با واقعیت انطباق دارد؟ این سؤالی است که هر کارشناس و پژوهشگری که پژوهش خود را در قالب یک مدل معادله ساختاری مدون کرده است با آن روبروست و مایل است به آن پاسخ دهد.[1] معیارهای علمی قابل قبول برای تایید مدل نظری تدوین شده با استفاده از داده های گردآوری شده، خود بحث اصلی در «شاخص‌های برازش مدل» را تشکیل می‌دهد. شاخص‌هایی که گاه به نام شاخص‌های نکویی برازش و گاه به نام شاخص‌های بدی برازش [1] هر چند که در روش‌های آماری سنتی محقق اغلب با یک معیار منفرد برای تصمیم گیری درباره رد یا تأیید فرضیه صفر مواجه است،اما در مدل سازی معادله ساختاری چنین معیار منفردی وجود ندارد تا تنها و تنها بر مبنای آن معیار، پژوهشگر تصمیم بگیرد که آیا مدل نظری خود را مدلی به لحاظ علمی قابل قبول تلقی کند یا خیر؟ چنین وضعیتی ناشی از پیچیدگی و ترکیبی بودن این نوع از مدل‌هاست. [1] شاخص‌ها را می توان در سه گروه کلی ، شاخص‌های برازش مطلق ، شاخص‌های برازش تطبیقی و شاخص‌های برازش مقتصد تقسیم بندی کرد. در این تحقیق شاخص برازش کاربردی در مدل های های هیدرولوژیکی معرفی و نحوه عملکرد شاخص ها مورد ارزیابی قرار گرفته است.
کلمات کلیدی : مدل هیدرولوژیکی شاخص برازش عملکرد مدل شاخص نکویی برازش