جایگاه گل وخشت درهنروتمدن

محمدمهدی آقائی میبدی¹ فاطمه رحیم زاده میبدی² سعیده خوی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته نهج البلاغه دانشگاه میبد
2) دانشجوی کارشناسی رشته زبان وادبیات فارسی دانشگاه پردیس فاطمه الزهرا یزد
3) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته نهج البلاغه دانشگاه میبد

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
شهر یزد در فلات مرکزی ایران واقع شده است. بافت فشرده یکی از ویژگی ها ی یزد بود که بیش از همه، گذشته شهر را از چهره ی امروزی آن متمایز می ساخت. این بافت که در نتیجه ی همجواری ساختمان های خشت وگل و عناصر مختلف شهر حاصل شده بود، به همراه مناره ها و بادگیرهای پراکنده چشم انداز زیبا و یکنواختی داشت. با توجه به شرایط جغرافیایی شهر یزد این نوع بافت شهری میزان سطوح ساختمانی در معرض مستقیم آفتاب را به حداقل می رساند و در نتیجه،کل گرمای کسب شده را کاهش داده و آسایش بیشتری را برای ساکنان شهر فراهم می کرد. یکی از ویزگیهای بافت شهر در گذشته، وجود کوچه های سر پوشیده و در بند بود. کوچه های سر پوشیده که به ساباط شهرت داشتند، علاوه بر این که وسیله ای برای مقابله با تابش خورشید و وزش بادهای موسمی محسوب می شدند و مسیر مطلوبی را برای عابرین فراهم می کردند، در مواقع دفاع در برابر مهاجمین باعث ارتباط بین ساکنین دو طرف کوچه می شدند. غرور انگیز ترین مبارزات یزدیها با عوامل نامساعد طبیعی وکمبود آب، شکل حماسه ای به خود گرفته و یادآور این مبارزات را امروزه به صورت قنوات طولانی مشاهده می کنیم. نگارنده دراین مقاله به بررسی معماری سنتی در یزد می پردازد.
کلمات کلیدی : یزد معماری گرم وخشک