ارزیابی توسعه پایداری در ایران(مطالعه موردی :جزیره کیش)

ترمه فرح مرزی¹ محمدحسین پورشاهمرادی² نیکتا کهریزی³

1) دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی معماری،واحد بین المللی کیش،دانشگاه آزاد اسلامی،جزیره کیش ایران
2) گروه مهندسی معماری،واحد بین المللی کیش،دانشگاه آزاد اسلامی،جزیره کیش ایران
3) گروه مهندسی معماری،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه ایران

محل انتشار : هشتمین کنگره سالانه بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(8icsau.ir)
چکیده :
زمينه و هدف توسعه پايدار براى پاسخ به معضلات اقتصادى، محيط زيستى و اجتماعى دنياى امروز مطرح و به طور گسترده توسط دولت ها، نهادهاى بين المللى، مورد پذيرش قرار گرفته است. توسعه پایدار استفاده ی خردمندانه ازمنابع متشکل از عوامل محیطی، اقتصادی واجتماعی است که هدف آن جلوگیری ازکاهش و نیز بهبود دادن کیفیت زندگی کنونی، ضمن اینکه کیفیت زندگی نسل های آینده حفظ شود.درواقع دستیابی به توسعه پایدار شهری به منظور بهره برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل میان انسان،اجتماع وطبیعت که هدف نهایی برنامه ریزان ومدیران توسعه شهری می باشد این مقاله ،به منطور بررسی وضعیت توسعه پایدار درایران است که در باب مفهوم توسعه پایدار با تأکید بر توسعه و چشم انداز های شهری می باشد این نوع توسعه امکان بهره مندی عادلانه مردم از پیشرفت های اقتصادی،اجتماعی ،حفظ و توسعه محیط و پایداری و جامعیت توسعه را به همراه دارد.توسعه پایدار در محیط های شهری ،که در حال حاضر بخش عمده جمعیت کشور ما را به خود اختصاص داده است و معمولاً میزان مصرف آلودگی در آن بسیار بالا تر از محیط های زیستی دیگر است ،اهمیت بیشتری پیدا میکند به همین دلیل این مقاله علاوه برتاکید بر این موارد راهکارهای دستیابی به اهداف توسعه پایدار را بیان میکند.
کلمات کلیدی : توسعه پايدار عوامل محیطی عوامل اقتصادی عوامل اجتماعی محیط های زیستی