بررسی مؤلفه‌های معماری محیطی و تعامل آن با سازه

سارا عظیمی¹

1) فوق لیسانس رشته مهندسی معماری، فارغ التحصیل دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان، ایران

محل انتشار : هشتمین کنگره سالانه بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(8icsau.ir)
چکیده :
معماري امروز برخلاف بهره‌گیری از دستاوردهاي فناوری جدید در بیشتر موارد فاقد تعامل مناسب با محیط و طبیعت است. این ناهماهنگی با طبیعت مسائلی همچون آلودگی محیط‌زیست، کاهش منابع طبیعی و تغییرات اقلیمی را تشدید نموده و سرعت می‌بخشد. در این میان چگونگی پایدار بودن ساختمان و مؤلفه‌های ایجادکننده پایداري محیطی در یک بنا مورد سؤال است؛ درحالی‌که سازه تدبیری برای برپایی بنا به نظر می‌رسد می‌توان گفت سازه جزء تفکیک‌ناپذیر معماری است و در هر یک از حوزه‌ها نقش تعیین‌کننده دارد. سازمان‌دهی فضایی، تشکیل حجم، تعریف فرم و فضا، در معنا بخشی به محورها و آرایش‌ها، بیان مفاهیم از نقش‌های بااهمیت سازه در معماری به‌حساب می¬آیند. نقش سازه در تأثیر بر ذهن، انتقال مفاهیم ، ادراک فضا و رشد فناوری موجب تقویت قابلیت‌های معماری به‌عنوان نیازی مبرم در زندگی بشر شده است. بدین ترتیب سازه را می‌توان به‌مثابه زبانی برای بیان و یا نقد معماری دانست. از طرف دیگر معماری خود رشد و توسعه سازه را سبب شده، شکل، مقیاس و نوع آن را تعیین کند. امروزه نیاز بیش‌ازپیش در توجه به معماری ساختمان¬های عمومی که سازه در آن‌ها بیشتر نمایان است افق جدیدی در تعامل معماری و سازه گشوده که بی‌شک معماری فردا را متحول خواهد کرد. همچنین تصور ساماندهی فضاهای داخلی بناها از دید معماری، خصوصاً ساختمان‌های عمومی بدون عناصر سازه‌ای غیرممکن است. در این مقاله سعی بر این شده که تعاملی بین سازه و معماری برقرار کنیم این نگاه دربردارنده این می‌باشد که سازه به‌عنوان جان و ظاهر بناهای ما مطرح گردد و خود در خلق فضاهای معما رانه و منطبق با انسان جلوه‌نمایی کند و همچنین یک خوانش جدید در فهم بنا سازه و فضا مطرح گردد
کلمات کلیدی : محیط پایداری محیطی سازه فرم معنا بخشی