مناسب سازی فضای شهری جهت حضورپذیری بیشتر معلولین جسمی حرکتی در جامعه ( نمونه موردی : فاز یک اندیشه – شهریار)

شادی بنائی¹ مهسا کریمی²

1) دانشجوی کارشناسثی شهرسازی ، دانشگاه بین المللی امام خمینی ، مرکز آموزش عالی و فنی مهندسی بویین زهرا، قزوین ، ایران
2) گروه مهندسی شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی، مرکز آموزش عالی و فنی مهندسی بویین زهرا ، قزوین ، ایران

محل انتشار : هشتمین کنگره سالانه بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(8icsau.ir)
چکیده :
انسان شهری امروز به منظور ارضای نیازها و ایفای نقش اجتماعی خود و هچنین مشارکت و تعامل با یکدیگر نیاز به فضایی با شرایط و امکانات مناسب دارد و خیابان ها، میادین و پارک ها و... یک شهر فعالیت های انسانی را شکل می دهند. تأمین دسترسی و فرصت های برابر برای آحاد جامعه یکی از ارکان حقوق شهروندی است. معلولان نیز بخشی از افراد جامعه اند و مانند سایرین نیازمنـد دسترسـی و اسـتفاده از امکانـات و خدمات عمومی هستند و حق دارند به راحتی در فضاهای شهری حضور یابند و در این رابطه با مشکل و مانعی مواجه نباشند. رعایت نکردن قوانین مناسب سازی و رفع موانع معماری در سطح شهر مشکلات زیادی برای افراد معلول، جانبازان، افراد کم توان، سالمندان و ... ایجادکرده است. هدف اصلی ما در این پژوهش طراحی فضاهای عمومی شهری در راستای مناسب سازی آن ها جهت افزایش مشارکت و قابلیت دسترسی معلولین به این فضاها می باشد. حال این سوال پیش می آید که چگونه میتوان با طراحی و مناسب سازی فضای شهری، محیطی را برای افراد دارای معلولیت ایجاد کرد تا بیشترین میزان مشارکت و دسترسی به فضای شهری برای این افراد فراهم کرد؟ در این پژوهش سعی داریم با استفاده از روش میدانی و روش توصیفی – تحلیلی ، همچنین پیروی از استانداردها و دستورالعمل ها، به حل مشکلات موجود بپردازیم که در آن داده ها به صورت متغیرهای محیطی که در فصل مبانی نظری شرح داده شد مورد بررسی و تحلیل واقع می گردد. برای نیل به این اهداف، در گردآوری اطلاعات و داده های تحقیق از روش کتابخانه ای و بررسی میدانی استفاده شده است تا فضایی شهری متناسب با نیاز و شرایط معلولین طراحی شود که مشارکت و دسترسی و نیز شرایط استفاده از امکانات برای آنها مانند سایرین فراهم گردد
کلمات کلیدی : مناسب سازی معلولین فضای شهری معابر شهری مشکلات و نیاز های معلولین شهر همه شمول