شناسایی ریسک‌های استفاده از قراردادهای مشارکت عمومی- خصوصی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات

حسن موسوی¹ حسین غلامی² حسین رحمانی زاده³

1) کارشناس ارشد اقتصاد، دانشکده علوم اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2) حسین غلامی کارشناس ارشد حسابداری، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان، ایران
3) دانشجو دکتری اقتصاد، دانشکده علوم اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

محل انتشار : اولین همایش ملی کارآفرینی با رویکرد تولیدات داخلی(nceuma.ir)
چکیده :
امروزه، با توجه به محدودیت بودجة دولتی در تأمین مالی پروژه‌های حوزة فناوری اطلاعات و ارتباطات، استفاده از مشـارکت عمـومی ـ خصوصی (PPP) می‌تواند بسیار راهگشا باشد. همچنین با توجه به صرف بودجه‌های کلان و زمان طولانی برای اجرای این پـروژه‌هـا، نیـل بـه اهداف اصلی پروژه و حصول موفقیت در این پروژه‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در چند سال گذشته تحقیقات و برنامه‌های قابل توجهی در زمینه‌ی مشارکت های عمومی- خصوصی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات صورت گرفته است. زیرا در بیشتر کشورها دلایل منطقی جهت به کارگیری دولت الکترونیک وجود دارد و همة سطوح دولت به نوسازی، فناوری‌های جدید، بهره‌وری بهتر و خدمات مناسب‌تر برای شهروندان و مشتریان نیاز دارند. با این حال، بسیاری از به‌روزرسانی‌ها و نوسازی‌های مورد نیاز نه‌تنها از لحاظ سرمایه‌ای سنگین و گران‌اند بلکه مدیریت آنها پیچیده و خارج از محدوده‌ی توانمندی‌های دولت و نیازمند مهارت‌های بیشتری است. با انجام دادن خدمات الکترونیکی یا خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات توسط بخش خصوصی از جانب دولت، یک راه‌حل بالقوة « برد- برد» می‌تواند تحقق یابد. جایی که بخش خصوصی یک سیستم را تأمین مالی و آن را اداره کند، دولت می‌تواند اطمینان حاصل کند که وضعیت بهتری در دریافت مؤثر خدمات وجود دارد و مشتریان یا شهروندان خدمات باکیفیت‌تری دریافت می‌کنند و رابطة سودمندتری بین مشتری و بخش عمومی ایجاد می‌شود.
کلمات کلیدی : ریسک تامین مالی فناوری اطلاعات و ارتباطات مشارکت عمومی و خصوصی.