بررسی میزان فراوانی خود جرحی در دانشجویان دارای نشانه‌های اختلال خشم متناوب

فریبرز نژادحیدری¹ دکتر سیدموسی کافی² دکتر عباس ابوالقاسمی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
2) استاد گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
3) استاد گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

محل انتشار : اولین کنگره ملی مطالعات علوم اعصاب و روان‌شناسی(cnps.ir)
چکیده :
شیوع رفتارهای خودجرحی با پیامدهای فردی و اجتماعی بسیاری همراه است. شیوع این اختلال در بعضی از جوامع از جمله دانشجویان نیاز به بررسی بیشتری دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان فراوانی خود جرحی در دانشجویان دارای نشانه‌های اختلال خشم متناوب انجام گرفت. این مطالعه به‌صورت زمینه‌یابی مقطعی بر روی 317 زن و 256 مرد دانشجوی دانشگاه گیلان به روش نمونه‌گیری تصادفی انجام شد. داده‌ها با پرسشنامه‌های اختلال خشم انفجاری متناوب کاکارو و همکاران (2014) و رفتارها و کارکردهای خودجرحی خانی‌پور (1393) گردآوری شد. 74 نفر مرد (35/23 درصد) و 55 نفر زن (5/21) دچار نشانه‌های رفتار خودجرحی بودند. نتایج این پژوهش تلویح مهمی در زمینه‌ی پیشگیری از رفتارهای خودجرحی در دانشجویان دارای نشانه‌های اختلال خشم متناوب دارد.
کلمات کلیدی : خودجرحی اختلال خشم متناوب دانشجویان.