تغییرات عصب روانشناختی در فرآیند شناختی بخشش

نسترن منصوریه¹

1) استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم پزشکی آزاد تبریز، واحد علوم پزشکی آزاد تبریز، تبریز،

محل انتشار : اولین کنگره ملی مطالعات علوم اعصاب و روان‌شناسی(cnps.ir)
چکیده :
بخشش یک فرایند انطباقی و از جمله سازگاری های شناختی انسانها می باشد و با سلامت عمومی مرتبط است. بخشش منجر به تنطیم انگیزه بین فردی نسبت به متخلف در پی آسیب می شود، برعوامل متعددی که بر تعامل با متخلف در آینده خواهد داشت و احتمال آسیب های آینده تاثیر گذار خواهد بود. هدف بررسی حاضر بررسی تغییرات نوروسایکولوژیکال در طی فرایند بخشش می باشد. روش پژوهش در مطالعه حاضر مروری بر مطالعات گذشته طی بیست سال اخیر در حوزه نوروسایکولوژی بخشش توسط روش مطالعات مرور روایتی با تاکید برتحقیقات عصب‌شناسی می باشد. طبق یافته ها بخشش را می توان فرآیندی روانی توصیف کرد که از دو مرحله تشکیل شده است. اول، تصمیم برای بخشیدن عامل ، و دوم، بازداری از احساسات انتقام جویانه. میل به انتقام را به نواحی مبتنی بر پاداش در مغز مرتبط می‌کند، نواحی پیش‌پیشانی را که احتمالاً با مهار احساسات انتقام‌جویانه مرتبط است، و فعالیت عصب شناختی ذهن با ارزیابی مقاصد و اهداف فرد آسیب رسان مرتبط می باشد.
کلمات کلیدی : شناخت؛ نوروسایکولوژی؛ بخشش