اختلال شناختی خفیف

فاطمه قیصری¹ مهرداد مظاهری²

1) دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
2) دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

محل انتشار : اولین کنگره ملی مطالعات علوم اعصاب و روان‌شناسی(cnps.ir)
چکیده :
اختلال شناختی خفیف یک سندرم با نمایه بالینی بین پیری سالم و پیری پاتولوژیک است که فرض می‌شود ناشی از فرآیندهای پاتولوژیک سیستم عصبی مرکزی است. افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف معیارهای تشخیصی دمانس را ندارند، اما عملکرد شناختی بدتری نسبت به پیری فیزیولوژیکی و طبیعی دارند. متخصصان معتقدند که در بسیاری از موارد، علل اختلال شناختی خفیف ناشی از تغییرات مغزی است که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر یا سایر دمانس‌ها اتفاق می‌افتد. برخی از عوامل خطر اصلی که تاکنون برای اختلال شناختی خفیف شناسایی شده‌اند، سن، تحصیلات، ضایعه در ماده سفید مغز و افسردگی است. یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهدکه برخی عوامل مانند عملکرد افزونگی هیپوکامپ، وضعیت اقتصادی-اجتماعی، تعامل اجتماعی، آموزش بر اختلال شناختی خفیف مؤثر است. اگر چندین عامل خطر همگرا شوند، ممکن است فرد مبتلا به اختلال شناختی خفیف دچار دمانس شود. جهت جلوگیری از پیشرفت اختلال شناختی خفیف به دمانس، راهبردهای مفیدی مانند مداخلات ورزشی، آموزش و توانبخشی شناختی مطرح شده است.
کلمات کلیدی : اختلال شناختی خفیف عوامل خطرساز مداخلات درمانی